Տիրան

Armenian

Etymology

Learned borrowing from Old Armenian Տիրան (Tiran).

Pronunciation

• (Eastern Armenian) IPA^(key): /tiˈɾɑn/, [tiɾɑ́n]
• (Western Armenian) IPA^(key): /diˈɾɑn/, [diɾɑ́n]

Proper noun

Տիրան • (Tiran)

1. a male given name, Tiran or Diran

Declension

i-type, animate (Eastern Armenian)
	singular	plural
nominative	Տիրան (Tiran)	Տիրաններ (Tiranner)
dative	Տիրանի (Tirani)	Տիրանների (Tiranneri)
ablative	Տիրանից (Tiranicʻ)	Տիրաններից (Tirannericʻ)
instrumental	Տիրանով (Tiranov)	Տիրաններով (Tirannerov)
locative	—	—
	definite forms
nominative	Տիրանը/Տիրանն (Tiranə/Tirann)	Տիրանները/Տիրաններն (Tirannerə/Tirannern)
dative	Տիրանին (Tiranin)	Տիրաններին (Tirannerin)
	1st person possessive forms (my)
nominative	Տիրանս (Tirans)	Տիրաններս (Tiranners)
dative	Տիրանիս (Tiranis)	Տիրաններիս (Tiranneris)
ablative	Տիրանիցս (Tiranicʻs)	Տիրաններիցս (Tirannericʻs)
instrumental	Տիրանովս (Tiranovs)	Տիրաններովս (Tirannerovs)
locative	—	—
	2nd person possessive forms (your)
nominative	Տիրանդ (Tirand)	Տիրաններդ (Tirannerd)
dative	Տիրանիդ (Tiranid)	Տիրաններիդ (Tirannerid)
ablative	Տիրանիցդ (Tiranicʻd)	Տիրաններիցդ (Tirannericʻd)
instrumental	Տիրանովդ (Tiranovd)	Տիրաններովդ (Tirannerovd)
locative	—	—

Old Armenian

Etymology

From Iranian *Tīrān, from the name of the god reflected in Old Armenian Տիր (Tir).

Proper noun

Տիրան • (Tiran)

1. a male given name

Declension

a-type

	singular (uncountable)
nominative	Տիրան (Tiran)
genitive	Տիրանայ (Tiranay)
dative	Տիրանայ (Tiranay)
accusative	Տիրան (Tiran)
ablative	Տիրանայ (Tiranay)
instrumental	Տիրանաւ (Tiranaw)
locative	Տիրան (Tiran)

Related terms

• Տիր (Tir)

Descendants

• → Armenian: Տիրան (Tiran) (learned)

References

• Anonymous disciples of Mxitʻar Sebastacʻi (1769) “Տիրան”, in Baṙgirkʻ Haykazean lezui. Baṙaran yatuk anuancʻ‎^[1] (in Old Armenian), volume II, Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Ačaṙyan, Hračʻya (1942–1962) “Տիրան”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran (in Armenian), Yerevan: University Press