ազազանամ

Old Armenian

Etymology

Suffixed with +‎ -ան- (-an-).

Verb

ազազանամ • (azazanam)  (aorist indicative ազազացայ)

1. Alternative form of ազազիմ (azazim)

Conjugation

mediopassive

infinitive		ազազանալ (azazanal)		participle	ազազացեալ (azazacʻeal)
causative		—		aorist stem	ազազաց- (azazacʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	ազազանամ (azazanam)	ազազանաս (azazanas)	ազազանայ (azazanay)	ազազանամք (azazanamkʻ)	ազազանայք (azazanaykʻ)	ազազանան (azazanan)
	imperfect	ազազանայի (azazanayi)	ազազանայիր (azazanayir)	ազազանայր (azazanayr)	ազազանայաք (azazanayakʻ)	ազազանայիք (azazanayikʻ)	ազազանային (azazanayin)
	aorist	ազազացայ (azazacʻay)	ազազացար (azazacʻar)	ազազացաւ (azazacʻaw)	ազազացաք (azazacʻakʻ)	ազազացայք (azazacʻaykʻ)	ազազացան (azazacʻan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	ազազանայցիմ (azazanaycʻim)	ազազանայցիս (azazanaycʻis)	ազազանայցի (azazanaycʻi)	ազազանայցիմք (azazanaycʻimkʻ)	ազազանայցիք (azazanaycʻikʻ)	ազազանայցին (azazanaycʻin)
	aorist	ազազացայց (azazacʻaycʻ)	ազազասցիս (azazascʻis)	ազազասցի (azazascʻi)	ազազասցուք (azazascʻukʻ)	ազազասջիք (azazasǰikʻ)	ազազասցին (azazascʻin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	ազազացի՛ր (azazacʻír)	—	—	ազազացարո՛ւք (azazacʻarúkʻ)	—
	cohortative	—	ազազասջի՛ր (azazasǰír)	—	—	ազազասջի՛ք (azazasǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ ազազանար (mí azazanar)	—	—	մի՛ ազազանայք (mí azazanaykʻ)	—

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “ազազանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn, Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “ազազանամ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy