աստուածաբան
Old Armenian
Etymology
From աստուած (astuac, “god”) + -ա- (-a-) + բան (ban, “speech, word”). Calque of Ancient Greek θεο-λόγος (theo-lógos).
Noun
աստուածաբան • (astuacaban)
Declension
i-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | աստուածաբան (astuacaban) | աստուածաբանք (astuacabankʻ) | |
| genitive | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| dative | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| accusative | աստուածաբան (astuacaban) | աստուածաբանս (astuacabans) | |
| ablative | աստուածաբանէ (astuacabanē) | աստուածաբանից (astuacabanicʻ) | |
| instrumental | աստուածաբանիւ (astuacabaniw) | աստուածաբանիւք (astuacabaniwkʻ) | |
| locative | աստուածաբանի (astuacabani) | աստուածաբանս (astuacabans) |
Derived terms
- աստուածաբանաբար (astuacabanabar)
- աստուածաբանագոյն (astuacabanagoyn)
- աստուածաբանակ (astuacabanak)
- աստուածաբանական (astuacabanakan)
- աստուածաբանականութիւն (astuacabanakanutʻiwn)
- աստուածաբանեմ (astuacabanem)
- աստուածաբանութիւն (astuacabanutʻiwn)
Descendants
- Armenian: աստվածաբան (astvacaban)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “աստուածաբան”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “աստուածաբան”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy