բռնաբարել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian բռնաբարել (bṙnabarel).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

բռնաբարել (bṙnabarel)

  1. (transitive) to violate, to force
  2. (transitive) to rape

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative բռնաբարել (bṙnabarel)
dative բռնաբարելու (bṙnabarelu)
ablative բռնաբարելուց (bṙnabarelucʻ)
instrumental բռնաբարելով (bṙnabarelov)
locative բռնաբարելում (bṙnabarelum)
definite forms
nominative բռնաբարելը/բռնաբարելն (bṙnabarelə/bṙnabareln)
dative բռնաբարելուն (bṙnabarelun)
1st person possessive forms (my)
nominative բռնաբարելս (bṙnabarels)
dative բռնաբարելուս (bṙnabarelus)
ablative բռնաբարելուցս (bṙnabarelucʻs)
instrumental բռնաբարելովս (bṙnabarelovs)
locative բռնաբարելումս (bṙnabarelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative բռնաբարելդ (bṙnabareld)
dative բռնաբարելուդ (bṙnabarelud)
ablative բռնաբարելուցդ (bṙnabarelucʻd)
instrumental բռնաբարելովդ (bṙnabarelovd)
locative բռնաբարելումդ (bṙnabarelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

բռնաբարել (bṙnabarel)

  1. infinitive of բռնաբարեմ (bṙnabarem)

Declension

[edit]