գոչել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian գոչել (gočʻel), infinitive of գոչեմ (gočʻem); see it for more.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

գոչել (gočʻel)

  1. to exclaim, to shout, to call out, to cry out

Declension

[edit]

Conjugation

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative գոչել (gočʻel)
dative գոչելու (gočʻelu)
ablative գոչելուց (gočʻelucʻ)
instrumental գոչելով (gočʻelov)
locative գոչելում (gočʻelum)
definite forms
nominative գոչելը/գոչելն (gočʻelə/gočʻeln)
dative գոչելուն (gočʻelun)
1st person possessive forms (my)
nominative գոչելս (gočʻels)
dative գոչելուս (gočʻelus)
ablative գոչելուցս (gočʻelucʻs)
instrumental գոչելովս (gočʻelovs)
locative գոչելումս (gočʻelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative գոչելդ (gočʻeld)
dative գոչելուդ (gočʻelud)
ablative գոչելուցդ (gočʻelucʻd)
instrumental գոչելովդ (gočʻelovd)
locative գոչելումդ (gočʻelumd)

Old Armenian

[edit]

Verb

[edit]

գոչել (gočʻel)

  1. infinitive of գոչեմ (gočʻem)

Declension

[edit]