դավաճան

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Old Armenian դաւաճան (dawačan).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

դավաճան (davačan)

  1. traitor, betrayer
  2. renegade
  3. adulterer, adulteress

Declension

[edit]
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative դավաճան (davačan) դավաճաններ (davačanner)
dative դավաճանի (davačani) դավաճանների (davačanneri)
ablative դավաճանից (davačanicʻ) դավաճաններից (davačannericʻ)
instrumental դավաճանով (davačanov) դավաճաններով (davačannerov)
locative դավաճանում (davačanum) դավաճաններում (davačannerum)
definite forms
nominative դավաճանը/դավաճանն (davačanə/davačann) դավաճանները/դավաճաններն (davačannerə/davačannern)
dative դավաճանին (davačanin) դավաճաններին (davačannerin)
1st person possessive forms (my)
nominative դավաճանս (davačans) դավաճաններս (davačanners)
dative դավաճանիս (davačanis) դավաճաններիս (davačanneris)
ablative դավաճանիցս (davačanicʻs) դավաճաններիցս (davačannericʻs)
instrumental դավաճանովս (davačanovs) դավաճաններովս (davačannerovs)
locative դավաճանումս (davačanums) դավաճաններումս (davačannerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative դավաճանդ (davačand) դավաճաններդ (davačannerd)
dative դավաճանիդ (davačanid) դավաճաններիդ (davačannerid)
ablative դավաճանիցդ (davačanicʻd) դավաճաններիցդ (davačannericʻd)
instrumental դավաճանովդ (davačanovd) դավաճաններովդ (davačannerovd)
locative դավաճանումդ (davačanumd) դավաճաններումդ (davačannerumd)
[edit]