կռվել

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Armenian կռուիմ (kṙuim).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

կռվել (kṙvel)

  1. to fight
  2. to struggle
  3. to have an argument

Inflection

[edit]
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular (singulare tantum)
nominative կռվել (kṙvel)
dative կռվելու (kṙvelu)
ablative կռվելուց (kṙvelucʻ)
instrumental կռվելով (kṙvelov)
locative կռվելում (kṙvelum)
definite forms
nominative կռվելը/կռվելն (kṙvelə/kṙveln)
dative կռվելուն (kṙvelun)
1st person possessive forms (my)
nominative կռվելս (kṙvels)
dative կռվելուս (kṙvelus)
ablative կռվելուցս (kṙvelucʻs)
instrumental կռվելովս (kṙvelovs)
locative կռվելումս (kṙvelums)
2nd person possessive forms (your)
nominative կռվելդ (kṙveld)
dative կռվելուդ (kṙvelud)
ablative կռվելուցդ (kṙvelucʻd)
instrumental կռվելովդ (kṙvelovd)
locative կռվելումդ (kṙvelumd)