պահանջ

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Armenian

[edit]

Etymology

[edit]

From պահանջել (pahanǰel).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

պահանջ (pahanǰ)

  1. demand, claim

Declension

[edit]
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative պահանջ (pahanǰ) պահանջներ (pahanǰner)
dative պահանջի (pahanǰi) պահանջների (pahanǰneri)
ablative պահանջից (pahanǰicʻ) պահանջներից (pahanǰnericʻ)
instrumental պահանջով (pahanǰov) պահանջներով (pahanǰnerov)
locative պահանջում (pahanǰum) պահանջներում (pahanǰnerum)
definite forms
nominative պահանջը/պահանջն (pahanǰə/pahanǰn) պահանջները/պահանջներն (pahanǰnerə/pahanǰnern)
dative պահանջին (pahanǰin) պահանջներին (pahanǰnerin)
1st person possessive forms (my)
nominative պահանջս (pahanǰs) պահանջներս (pahanǰners)
dative պահանջիս (pahanǰis) պահանջներիս (pahanǰneris)
ablative պահանջիցս (pahanǰicʻs) պահանջներիցս (pahanǰnericʻs)
instrumental պահանջովս (pahanǰovs) պահանջներովս (pahanǰnerovs)
locative պահանջումս (pahanǰums) պահանջներումս (pahanǰnerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative պահանջդ (pahanǰd) պահանջներդ (pahanǰnerd)
dative պահանջիդ (pahanǰid) պահանջներիդ (pahanǰnerid)
ablative պահանջիցդ (pahanǰicʻd) պահանջներիցդ (pahanǰnericʻd)
instrumental պահանջովդ (pahanǰovd) պահանջներովդ (pahanǰnerovd)
locative պահանջումդ (pahanǰumd) պահանջներումդ (pahanǰnerumd)

Derived terms

[edit]