אַסרן

Yiddish

Etymology

Borrowed from Hebrew אָסַר (asár, “to forbid”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈasəʁn̩/

Verb

אַסרן • (asrn) (past participle געאַסרט (geasert))

1. to forbid

Conjugation

Conjugation of אַסרן

infinitive	אַסרן asern
present participle	אַסרנדיק aserndik
past participle	געאַסרט geasert
auxiliary	האָבן hobn
present	איך אַסר ikh aser	מיר אַסרן mir asern
	דו אַסרסט du aserst	איר אַסרט ir asert
	ער אַסרט er asert	זיי אַסרן zey asern
imperative	אַסר (דו) aser (du)	אַסרט (איר) asert (ir)
Composed forms past איך האָב געאַסרט ikh hob geasert מיר האָבן געאַסרט mir hobn geasert דו האָסט געאַסרט du host geasert איר האָט געאַסרט ir hot geasert ער האָט געאַסרט er hot geasert זיי האָבן געאַסרט zey hobn geasert pluperfect איך האָב געהאַט געאַסרט ikh hob gehat geasert מיר האָבן געהאַט געאַסרט mir hobn gehat geasert דו האָסט געהאַט געאַסרט du host gehat geasert איר האָט געהאַט געאַסרט ir hot gehat geasert ער האָט געהאַט געאַסרט er hot gehat geasert זיי האָבן געהאַט געאַסרט zey hobn gehat geasert future איך וועל אַסרן ikh vel asern מיר וועלן אַסרן mir veln asern דו וועסט אַסרן du vest asern איר וועט אַסרן ir vet asern ער וועט אַסרן er vet asern זיי וועלן אַסרן zey veln asern future perfect איך וועל האָבן געאַסרט ikh vel hobn geasert מיר וועלן האָבן געאַסרט mir veln hobn geasert דו וועסט האָבן געאַסרט du vest hobn geasert איר וועט האָבן געאַסרט ir vet hobn geasert ער וועט האָבן געאַסרט er vet hobn geasert זיי וועלן האָבן געאַסרט zey veln hobn geasert

Derived terms

• אײַנאַסרן (aynasern)