בולט

Hebrew

Etymology

From the root ב־ל־ט (b-l-t).

Adjective

בּוֹלֵט • (bolét) (feminine בּוֹלֶטֶת)

1. Protruding.
2. Conspicuous.
3. Prominent.

References

• Lazar, Yisrael (1991) THE NEW DICTIONARY Hebrew-English English-Hebrew, Jerusalem: Kiryat Sefer, →ISBN

---

Yiddish

Adjective

בולט • (boylet)

1. outstanding; clear; marked; distinct; vivid

Declension

Declension of בולט

predicative					בולט boylet
case	masculine	neuter			feminine	plural
		indefinite	definite	post./nom.
nominative	בולטער boyleter	בולט boylet	בולטע boylete	בולטס boylets	בולטע boylete	בולטע boylete
accusative	בולטן boyletn
dative			בולטן boyletn		בולטער boyleter