آیی
Jump to navigation
Jump to search
Ottoman Turkish[edit]

Etymology 1[edit]
Inherited from Proto-Turkic *adïg (“bear”); cognate with Old Turkic 𐰑𐰍 (d¹ǧ /adïɣ/), Azerbaijani ayı, Bashkir айыу (ayıw), Kazakh аю (aü), Kyrgyz аюу (ayuu), Tatar аю (ayu), Turkmen aýy, Uyghur ئېيىق (ëyiq) and Uzbek ayiq.
Alternative forms[edit]
- آیو (ayu)
Noun[edit]
آیی • (ayı)
Derived terms[edit]
- آیی بالغی (ayı balığı, “seal”)
- آیی طبانی (ayı tabanı, “clumsy, clownish man”)
- آیی قولاغی (ayı kulağı, “peony”)
Descendants[edit]
- Turkish: ayı
Further reading[edit]
click to expand
- Çağbayır, Yaşar (2007), “ayı2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 382
- Kélékian, Diran (1911), “آیی”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 44
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687), “Ursus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 1795
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680), “ایو”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 617
- Nişanyan, Sevan (2002–), “ayı”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890), “آیو”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 311
Etymology 2[edit]
Noun[edit]
آیی • (ay)
- singular definite accusative of آی
Etymology 3[edit]
Noun[edit]
آیی • (ay)
- third-person singular possessive of آی