انفرد
Jump to navigation
Jump to search
See also: أنفرد
Arabic[edit]
Etymology[edit]
Root |
---|
ف ر د (f-r-d) |
Compare فَرْد (fard, “single, only, alone”).
Verb[edit]
اِنْفَرَدَ • (infarada) VII, non-past يَنْفَرِدُ (yanfaridu)
Conjugation[edit]
Conjugation of
اِنْفَرَدَ
(form-VII sound)verbal noun الْمَصْدَر |
infirād | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
active participle اِسْم الْفَاعِل |
munfarid | |||||||||||
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم | ||||||||||||
singular الْمُفْرَد |
dual الْمُثَنَّى |
plural الْجَمْع | ||||||||||
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب |
1st person الْمُتَكَلِّم |
2nd person الْمُخَاطَب |
3rd person الْغَائِب | |||||
past (perfect) indicative الْمَاضِي |
m | infaradtu |
infaradta |
اِنْفَرَدَ infarada |
infaradtumā |
infaradā |
infaradnā |
infaradtum |
infaradū | |||
f | infaradti |
infaradat |
infaradatā |
infaradtunna |
infaradna | |||||||
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع |
m | ʔanfaridu |
tanfaridu |
yanfaridu |
tanfaridāni |
yanfaridāni |
nanfaridu |
tanfaridūna |
yanfaridūna | |||
f | tanfaridīna |
tanfaridu |
tanfaridāni |
tanfaridna |
yanfaridna | |||||||
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب |
m | ʔanfarida |
tanfarida |
yanfarida |
tanfaridā |
yanfaridā |
nanfarida |
tanfaridū |
yanfaridū | |||
f | tanfaridī |
tanfarida |
tanfaridā |
tanfaridna |
yanfaridna | |||||||
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم |
m | ʔanfarid |
tanfarid |
yanfarid |
tanfaridā |
yanfaridā |
nanfarid |
tanfaridū |
yanfaridū | |||
f | tanfaridī |
tanfarid |
tanfaridā |
tanfaridna |
yanfaridna | |||||||
imperative الْأَمْر |
m | اِنْفَرِدْ infarid |
infaridā |
infaridū |
||||||||
f | infaridī |
infaridna |
References[edit]
- Wehr, Hans (1979) “فرد”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN