بط

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Fay Freak (talk | contribs) as of 00:08, 2 July 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: ب.ظ

Arabic

Etymology 1

From Middle Persian (Persian بت (bat)).

Noun

بَطّ (baṭṭm (collective, singulative بَطَّة f (baṭṭa))

  1. duck (aquatic bird of the family Anatidae, ducks)
Declension

Etymology 2

Compare بَتَّ (batta), بَضَعَ (baḍaʕa) and بَتَرَ (batara).

Verb

بَطَّ (baṭṭa) I, non-past يَبُطُّ‎ (yabuṭṭu)

  1. to slit, to rive
    • 7th century CE, Muwaṭṭaʾ Mālik, section 20:
      وَلَا بَأْسَ أَنْ يَبُطَّ الْمُحْرِمُ خُرَاجَهُ وَيَفْقَأَ دُمَّلَهُ وَيَقْطَعَ عِرْقَهُ إِذَا ٱحْتَاجَ إِلَى ذٰلِكَ
      walā baʔsa ʔan yabuṭṭa l-muḥrimu ḵurāja-hū wayafqaʔa dummala-hū wayaqṭaʕa ʕirqa-hū ʔiḏā ḥtāja ʔilā ḏālika
      It is harmless if someone in ihram slits his sore or cracks his boil or cuts his vein if he needs so.
Conjugation

Noun

بَطّ (baṭṭm

  1. verbal noun of بَطَّ (baṭṭa) (form I)
Declension

References

  • Fraenkel, Siegmund (1886) Die aramäischen Fremdwörter im Arabischen (in German), Leiden: E. J. Brill, page 117
  • Freytag, Georg (1830) “بط”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, page 129
  • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “بط”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[2] (in French), volume 1, Paris: Maisonneuve et Cie, page 134
  • Lane, Edward William (1863) “بط”, in Arabic-English Lexicon[3], London: Williams & Norgate, page 215