ساهر

Arabic

Root
س ه ر (s h r)
5 terms

Pronunciation

• IPA^(key): /saː.ha.ra/

Verb

سَاهَرَ • (sāhara) III (non-past يُسَاهِرُ (yusāhiru), verbal noun مُسَاهَرَة (musāhara))

1. (transitive) to spend a sleepless night with

   سَاهَرَ أَحْمَدُ زَوْجَتَهُ ― sāhara ʔaḥmadu zawjatahu ― Ahmad spent a sleepless night with his wife.

   سَاهَرَ النُجُومَ ― sāhara an-nujūma ― He passed the night sleepless like as do the stars.

Conjugation

    Conjugation of سَاهَرَ (III, sound, full passive, verbal noun مُسَاهَرَة)

verbal noun الْمَصْدَر						مُسَاهَرَة musāhara
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُسَاهِر musāhir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُسَاهَر musāhar
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سَاهَرْتُ sāhartu	سَاهَرْتَ sāharta	سَاهَرَ sāhara		سَاهَرْتُمَا sāhartumā	سَاهَرَا sāharā		سَاهَرْنَا sāharnā	سَاهَرْتُمْ sāhartum	سَاهَرُوا sāharū
	f		سَاهَرْتِ sāharti	سَاهَرَتْ sāharat			سَاهَرَتَا sāharatā			سَاهَرْتُنَّ sāhartunna	سَاهَرْنَ sāharna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسَاهِرُ ʔusāhiru	تُسَاهِرُ tusāhiru	يُسَاهِرُ yusāhiru		تُسَاهِرَانِ tusāhirāni	يُسَاهِرَانِ yusāhirāni		نُسَاهِرُ nusāhiru	تُسَاهِرُونَ tusāhirūna	يُسَاهِرُونَ yusāhirūna
	f		تُسَاهِرِينَ tusāhirīna	تُسَاهِرُ tusāhiru			تُسَاهِرَانِ tusāhirāni			تُسَاهِرْنَ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ yusāhirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسَاهِرَ ʔusāhira	تُسَاهِرَ tusāhira	يُسَاهِرَ yusāhira		تُسَاهِرَا tusāhirā	يُسَاهِرَا yusāhirā		نُسَاهِرَ nusāhira	تُسَاهِرُوا tusāhirū	يُسَاهِرُوا yusāhirū
	f		تُسَاهِرِي tusāhirī	تُسَاهِرَ tusāhira			تُسَاهِرَا tusāhirā			تُسَاهِرْنَ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ yusāhirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسَاهِرْ ʔusāhir	تُسَاهِرْ tusāhir	يُسَاهِرْ yusāhir		تُسَاهِرَا tusāhirā	يُسَاهِرَا yusāhirā		نُسَاهِرْ nusāhir	تُسَاهِرُوا tusāhirū	يُسَاهِرُوا yusāhirū
	f		تُسَاهِرِي tusāhirī	تُسَاهِرْ tusāhir			تُسَاهِرَا tusāhirā			تُسَاهِرْنَ tusāhirna	يُسَاهِرْنَ yusāhirna
imperative الْأَمْر	m		سَاهِرْ sāhir			سَاهِرَا sāhirā				سَاهِرُوا sāhirū
	f		سَاهِرِي sāhirī							سَاهِرْنَ sāhirna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	سُوهِرْتُ sūhirtu	سُوهِرْتَ sūhirta	سُوهِرَ sūhira		سُوهِرْتُمَا sūhirtumā	سُوهِرَا sūhirā		سُوهِرْنَا sūhirnā	سُوهِرْتُمْ sūhirtum	سُوهِرُوا sūhirū
	f		سُوهِرْتِ sūhirti	سُوهِرَتْ sūhirat			سُوهِرَتَا sūhiratā			سُوهِرْتُنَّ sūhirtunna	سُوهِرْنَ sūhirna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُسَاهَرُ ʔusāharu	تُسَاهَرُ tusāharu	يُسَاهَرُ yusāharu		تُسَاهَرَانِ tusāharāni	يُسَاهَرَانِ yusāharāni		نُسَاهَرُ nusāharu	تُسَاهَرُونَ tusāharūna	يُسَاهَرُونَ yusāharūna
	f		تُسَاهَرِينَ tusāharīna	تُسَاهَرُ tusāharu			تُسَاهَرَانِ tusāharāni			تُسَاهَرْنَ tusāharna	يُسَاهَرْنَ yusāharna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُسَاهَرَ ʔusāhara	تُسَاهَرَ tusāhara	يُسَاهَرَ yusāhara		تُسَاهَرَا tusāharā	يُسَاهَرَا yusāharā		نُسَاهَرَ nusāhara	تُسَاهَرُوا tusāharū	يُسَاهَرُوا yusāharū
	f		تُسَاهَرِي tusāharī	تُسَاهَرَ tusāhara			تُسَاهَرَا tusāharā			تُسَاهَرْنَ tusāharna	يُسَاهَرْنَ yusāharna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُسَاهَرْ ʔusāhar	تُسَاهَرْ tusāhar	يُسَاهَرْ yusāhar		تُسَاهَرَا tusāharā	يُسَاهَرَا yusāharā		نُسَاهَرْ nusāhar	تُسَاهَرُوا tusāharū	يُسَاهَرُوا yusāharū
	f		تُسَاهَرِي tusāharī	تُسَاهَرْ tusāhar			تُسَاهَرَا tusāharā			تُسَاهَرْنَ tusāharna	يُسَاهَرْنَ yusāharna

References

• “ساهر” in Almaany
• Lane, Edward William (1863) “ساهر”, in Arabic-English Lexicon‎^[1], London: Williams & Norgate