عاهرة
Jump to navigation
Jump to search
Arabic
[edit]Etymology
[edit]Feminine active participle of the verb عَهَرَ (ʕahara, “to commit adultery”), from the root ع ه ر (ʕ-h-r).
Noun
[edit]عَاهِرَة • (ʕāhira) f (plural عَاهِرَات (ʕāhirāt) or عَوَاهِر (ʕawāhir))
Declension
[edit]Declension of noun عَاهِرَة (ʕāhira)
Singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | عَاهِرَة ʕāhira |
الْعَاهِرَة al-ʕāhira |
عَاهِرَة ʕāhirat |
Nominative | عَاهِرَةٌ ʕāhiratun |
الْعَاهِرَةُ al-ʕāhiratu |
عَاهِرَةُ ʕāhiratu |
Accusative | عَاهِرَةً ʕāhiratan |
الْعَاهِرَةَ al-ʕāhirata |
عَاهِرَةَ ʕāhirata |
Genitive | عَاهِرَةٍ ʕāhiratin |
الْعَاهِرَةِ al-ʕāhirati |
عَاهِرَةِ ʕāhirati |
Dual | Indefinite | Definite | Construct |
Informal | عَاهِرَتَيْن ʕāhiratayn |
الْعَاهِرَتَيْن al-ʕāhiratayn |
عَاهِرَتَيْ ʕāhiratay |
Nominative | عَاهِرَتَانِ ʕāhiratāni |
الْعَاهِرَتَانِ al-ʕāhiratāni |
عَاهِرَتَا ʕāhiratā |
Accusative | عَاهِرَتَيْنِ ʕāhiratayni |
الْعَاهِرَتَيْنِ al-ʕāhiratayni |
عَاهِرَتَيْ ʕāhiratay |
Genitive | عَاهِرَتَيْنِ ʕāhiratayni |
الْعَاهِرَتَيْنِ al-ʕāhiratayni |
عَاهِرَتَيْ ʕāhiratay |
Plural | sound feminine plural; basic broken plural diptote | ||
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | عَاهِرَات; عَوَاهِر ʕāhirāt; ʕawāhir |
الْعَاهِرَات; الْعَوَاهِر al-ʕāhirāt; al-ʕawāhir |
عَاهِرَات; عَوَاهِر ʕāhirāt; ʕawāhir |
Nominative | عَاهِرَاتٌ; عَوَاهِرُ ʕāhirātun; ʕawāhiru |
الْعَاهِرَاتُ; الْعَوَاهِرُ al-ʕāhirātu; al-ʕawāhiru |
عَاهِرَاتُ; عَوَاهِرُ ʕāhirātu; ʕawāhiru |
Accusative | عَاهِرَاتٍ; عَوَاهِرَ ʕāhirātin; ʕawāhira |
الْعَاهِرَاتِ; الْعَوَاهِرَ al-ʕāhirāti; al-ʕawāhira |
عَاهِرَاتِ; عَوَاهِرَ ʕāhirāti; ʕawāhira |
Genitive | عَاهِرَاتٍ; عَوَاهِرَ ʕāhirātin; ʕawāhira |
الْعَاهِرَاتِ; الْعَوَاهِرِ al-ʕāhirāti; al-ʕawāhiri |
عَاهِرَاتِ; عَوَاهِرِ ʕāhirāti; ʕawāhiri |
Related terms
[edit]- دَاعِرَة (dāʕira)