قون

Karakhanid

Etymology

From Proto-Turkic *koń (“sheep”).

Noun

قوُنْ (kōn)

1. (Arghu) sheep

Descendants

• Khalaj: قون

References

• al-Kashgarî, Mahmud (1072–1074) Besim Atalay, transl., Divanü Lûgat-it-Türk Tercümesi (Türk Dil Kurumu Yayınları; 521) (in Turkish), 1985 edition, volume I, Ankara: Türk Tarih Kurmu Basımevi, published 1939–1943, page 31

Khalaj

Noun

قوْن (qôn) (definite accusative قوْنوُ, plural قوْنلار)

1. Arabic spelling of qôn (“sheep”)

Declension

Declension of قون

	singular	plural
nominative	قون	قونلار
genitive	قونؽݧ	قونلارؽݧ
dative	قونقا	قونلارقا
definite accusative	قونؽ	قونلارؽ
locative	قونچا	قونلارچا
ablative	قوندا	قونلاردا
instrumental	قونلا	قونلارلا
equative	قونوارا	قونلاروارا