هنئ

See also: هني and هنی

Arabic

Etymology 1.1

Root
ه ن ء (h n ʔ)
4 terms

Verb

هَنِئَ • (haniʔa) I (non-past يَهْنَأُ (yahnaʔu), verbal noun هَنَأ (hanaʔ))

1. to rejoice, to relish, to benefit from

Conjugation

    Conjugation of هَنِئَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun هَنَأ)

verbal noun الْمَصْدَر						هَنَأ hanaʔ
active participle اِسْم الْفَاعِل						هَانِئ, هَنِئ hāniʔ, haniʔ
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	هَنِئْتُ haniʔtu	هَنِئْتَ haniʔta	هَنِئَ haniʔa		هَنِئْتُمَا haniʔtumā	هَنِئَا haniʔā		هَنِئْنَا haniʔnā	هَنِئْتُمْ haniʔtum	هَنِئُوا haniʔū
	f		هَنِئْتِ haniʔti	هَنِئَتْ haniʔat			هَنِئَتَا haniʔatā			هَنِئْتُنَّ haniʔtunna	هَنِئْنَ haniʔna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَهْنَأُ ʔahnaʔu	تَهْنَأُ tahnaʔu	يَهْنَأُ yahnaʔu		تَهْنَآنِ tahnaʔāni	يَهْنَآنِ yahnaʔāni		نَهْنَأُ nahnaʔu	تَهْنَأُونَ, تَهْنَؤُونَ tahnaʔūna	يَهْنَأُونَ, يَهْنَؤُونَ yahnaʔūna
	f		تَهْنَئِينَ tahnaʔīna	تَهْنَأُ tahnaʔu			تَهْنَآنِ tahnaʔāni			تَهْنَأْنَ tahnaʔna	يَهْنَأْنَ yahnaʔna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَهْنَأَ ʔahnaʔa	تَهْنَأَ tahnaʔa	يَهْنَأَ yahnaʔa		تَهْنَآ tahnaʔā	يَهْنَآ yahnaʔā		نَهْنَأَ nahnaʔa	تَهْنَأُوا, تَهْنَؤُوا tahnaʔū	يَهْنَأُوا, يَهْنَؤُوا yahnaʔū
	f		تَهْنَئِي tahnaʔī	تَهْنَأَ tahnaʔa			تَهْنَآ tahnaʔā			تَهْنَأْنَ tahnaʔna	يَهْنَأْنَ yahnaʔna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَهْنَأْ ʔahnaʔ	تَهْنَأْ tahnaʔ	يَهْنَأْ yahnaʔ		تَهْنَآ tahnaʔā	يَهْنَآ yahnaʔā		نَهْنَأْ nahnaʔ	تَهْنَأُوا, تَهْنَؤُوا tahnaʔū	يَهْنَأُوا, يَهْنَؤُوا yahnaʔū
	f		تَهْنَئِي tahnaʔī	تَهْنَأْ tahnaʔ			تَهْنَآ tahnaʔā			تَهْنَأْنَ tahnaʔna	يَهْنَأْنَ yahnaʔna
imperative الْأَمْر	m		اِهْنَأْ ihnaʔ			اِهْنَآ ihnaʔā				اِهْنَأُوا, اِهْنَؤُوا ihnaʔū
	f		اِهْنَئِي ihnaʔī							اِهْنَأْنَ ihnaʔna

Etymology 1.2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

هنئ (form II)

1. هُنِّئَ (hunniʔa) /hun.ni.ʔa/: third-person masculine singular past passive of هَنَّأَ (hannaʔa)
2. هَنِّئْ (hanniʔ) /han.niʔ/: second-person masculine singular imperative of هَنَّأَ (hannaʔa)