जङ्घा

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *źʰángʰaH, from Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰángʰas, from Proto-Indo-European *ǵʰengʰ-o-s. Compare Avestan 𐬰𐬀𐬧𐬔𐬀 (zaṇga), Middle Persian [script needed] (zang).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /d͡ʑɐ́ŋ.ɡʱɑː/
• (Classical) IPA^(key): /ˈd͡ʑɐŋ.ɡʱɑː/

Noun

जङ्घा • (jáṅghā) stem, f (root जंह्)

1. (anatomy) ankle; shank
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.116.15:

     चरित्रं हि वेरिवाच्छेदि पर्णमाजा खेलस्य परितक्म्यायाम् ।
     सद्यो जङ्घामायसीं विश्पलायै धने हिते सर्तवे प्रत्यधत्तम् ॥

     caritraṃ hi verivācchedi parṇamājā khelasya paritakmyāyām.
     sadyo jaṅghāmāyasīṃ viśpalāyai dhane hite sartave pratyadhattam.

     When in the time of night, in Khela's battle, a leg was severed like a wild bird's pinion,
     Straight ye gave Vispala a leg of iron that she might move what time the conflict opened.

2. (anatomy) thigh

Declension

Feminine ā-stem declension of जङ्घा (jáṅghā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जङ्घा jáṅghā	जङ्घे jáṅghe	जङ्घाः jáṅghāḥ
Vocative	जङ्घे jáṅghe	जङ्घे jáṅghe	जङ्घाः jáṅghāḥ
Accusative	जङ्घाम् jáṅghām	जङ्घे jáṅghe	जङ्घाः jáṅghāḥ
Instrumental	जङ्घया / जङ्घा¹ jáṅghayā / jáṅghā¹	जङ्घाभ्याम् jáṅghābhyām	जङ्घाभिः jáṅghābhiḥ
Dative	जङ्घायै jáṅghāyai	जङ्घाभ्याम् jáṅghābhyām	जङ्घाभ्यः jáṅghābhyaḥ
Ablative	जङ्घायाः / जङ्घायै² jáṅghāyāḥ / jáṅghāyai²	जङ्घाभ्याम् jáṅghābhyām	जङ्घाभ्यः jáṅghābhyaḥ
Genitive	जङ्घायाः / जङ्घायै² jáṅghāyāḥ / jáṅghāyai²	जङ्घयोः jáṅghayoḥ	जङ्घानाम् jáṅghānām
Locative	जङ्घायाम् jáṅghāyām	जङ्घयोः jáṅghayoḥ	जङ्घासु jáṅghāsu
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Descendants

Descendants

• Dardic:
  • Kashmiri: زَنٛگ (zang)
• Pali: jaṅghā
• Prakrit: 𑀚𑀁𑀖𑀸 (jaṃghā)
  • Central:
    • Gujarati: જાંઘ (jā̃gh)
    • Hindustani:
      • Hindi: जाँघ (jāṅgh), जांघ (jāṅgh)
      • Urdu: جانگھ (jāṅgh)
  • Northern:
    • Nepali: जांघ (jāṅgha)
  • Eastern:
    • Bengali: জাং (jaṅ)
    • Assamese: জাং (zaṅ)
    • Maithili: जांघ (jāṅgh)
  • Southern:
    • Konkani: जांग (zāṅg)
    • Marathi: जांग (jāṅga)