जर्तु
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-European *ǵelt- (“womb”). Cognate with Proto-Germanic *kelþaz (“womb; fetus”), whence English child.
Noun
जर्तु • (jartu)
Declension
| Neuter u-stem declension of जर्तु | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | जर्तु (jartu) | ||
| Gen. sg. | जर्तुनः (jartunaḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | जर्तु (jartu) | जर्तुनी (jartunī) | जर्तूनि (jartūni) |
| Vocative | जर्तु (jartu) | जर्तुनी (jartunī) | जर्तूनि (jartūni) |
| Accusative | जर्तु (jartu) | जर्तुनी (jartunī) | जर्तूनि (jartūni) |
| Instrumental | जर्तुना (jartunā) | जर्तुभ्याम् (jartubhyām) | जर्तुभिः (jartubhiḥ) |
| Dative | जर्तुने (jartune) | जर्तुभ्याम् (jartubhyām) | जर्तुभ्यः (jartubhyaḥ) |
| Ablative | जर्तुनः (jartunaḥ) | जर्तुभ्याम् (jartubhyām) | जर्तुभ्यः (jartubhyaḥ) |
| Genitive | जर्तुनः (jartunaḥ) | जर्तुनोः (jartunoḥ) | जर्तूनाम् (jartūnām) |
| Locative | जर्तुनि (jartuni) | जर्तुनोः (jartunoḥ) | जर्तुषु (jartuṣu) |