पुरोहित

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit पुरोहित (purohita, “placed in front”).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /pʊ.ɾoː.ɦɪt̪/

Noun

पुरोहित • (purohit) m

1. priest

Declension

Declension of पुरोहित (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	पुरोहित purohit	पुरोहित purohit
oblique	पुरोहित purohit	पुरोहितों purohitõ
vocative	पुरोहित purohit	पुरोहितो purohito

Derived terms

• राजपुरोहित (rājpurohit)

---

Sanskrit

Alternative forms

Alternative scripts

• পুৰোহিত (Assamese script)
• ᬧᬸᬭᭀᬳᬶᬢ (Balinese script)
• পুরোহিত (Bengali script)
• 𑰢𑰲𑰨𑰺𑰮𑰰𑰝 (Bhaiksuki script)
• 𑀧𑀼𑀭𑁄𑀳𑀺𑀢 (Brahmi script)
• ပုရောဟိတ (Burmese script)
• પુરોહિત (Gujarati script)
• ਪੁਰੋਹਿਤ (Gurmukhi script)
• 𑌪𑍁𑌰𑍋𑌹𑌿𑌤 (Grantha script)
• ꦥꦸꦫꦺꦴꦲꦶꦠ (Javanese script)
• 𑂣𑂳𑂩𑂷𑂯𑂱𑂞 (Kaithi script)
• ಪುರೋಹಿತ (Kannada script)
• បុរោហិត (Khmer script)
• ປຸໂຣຫິຕ (Lao script)
• പുരോഹിത (Malayalam script)
• ᢒᡠᡵᠣᡥᡳᢠᠠ (Manchu script)
• 𑘢𑘳𑘨𑘻𑘮𑘱𑘝 (Modi script)
• ᢒᠤᠷᠣᠸᠠᠾᠢᢐᠠ᠋ (Mongolian script)
• 𑧂𑧔𑧈𑧜𑧎𑧒𑦽 (Nandinagari script)
• 𑐥𑐸𑐬𑑀𑐴𑐶𑐟 (Newa script)
• ପୁରୋହିତ (Odia script)
• ꢦꢸꢬꣂꢲꢶꢡ (Saurashtra script)
• 𑆥𑆶𑆫𑆾𑆲𑆴𑆠 (Sharada script)
• 𑖢𑖲𑖨𑖺𑖮𑖰𑖝 (Siddham script)
• පුරොහිත (Sinhalese script)
• 𑩰𑩒𑩼𑩕𑪂𑩑𑩫 (Soyombo script)
• 𑚞𑚰𑚤𑚴𑚩𑚮𑚙 (Takri script)
• புரோஹித (Tamil script)
• పురోహిత (Telugu script)
• ปุโรหิต (Thai script)
• པུ་རོ་ཧི་ཏ (Tibetan script)
• 𑒣𑒳𑒩𑒼𑒯𑒱𑒞 (Tirhuta script)
• 𑨞𑨃𑨫𑨆𑨱𑨁𑨙 (Zanabazar Square script)

Etymology

Compound of पुरस् (purás, “before”) +‎ हित (hitá, “sent”), from past passive participle of हिनोति (hinóti) (root हि (hi)), from Proto-Indo-European *ǵʰey- (as Proto-Germanic *gaidō, whence English goad etc.).

Adjective

पुरोहित • (puróhita) stem

1. placed in front, appointed, commissioned

Declension

Masculine a-stem declension of पुरोहित (puróhita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितः puróhitaḥ	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ puróhitau / puróhitā¹	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ puróhitāḥ / puróhitāsaḥ¹
Vocative	पुरोहित púrohita	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ púrohitau / púrohitā¹	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ púrohitāḥ / púrohitāsaḥ¹
Accusative	पुरोहितम् puróhitam	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ puróhitau / puróhitā¹	पुरोहितान् puróhitān
Instrumental	पुरोहितेन puróhitena	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितैः / पुरोहितेभिः¹ puróhitaiḥ / puróhitebhiḥ¹
Dative	पुरोहिताय puróhitāya	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Ablative	पुरोहितात् puróhitāt	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Genitive	पुरोहितस्य puróhitasya	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितानाम् puróhitānām
Locative	पुरोहिते puróhite	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितेषु puróhiteṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of पुरोहिता (puróhitā)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहिता puróhitā	पुरोहिते puróhite	पुरोहिताः puróhitāḥ
Vocative	पुरोहिते púrohite	पुरोहिते púrohite	पुरोहिताः púrohitāḥ
Accusative	पुरोहिताम् puróhitām	पुरोहिते puróhite	पुरोहिताः puróhitāḥ
Instrumental	पुरोहितया / पुरोहिता¹ puróhitayā / puróhitā¹	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहिताभिः puróhitābhiḥ
Dative	पुरोहितायै puróhitāyai	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहिताभ्यः puróhitābhyaḥ
Ablative	पुरोहितायाः / पुरोहितायै² puróhitāyāḥ / puróhitāyai²	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहिताभ्यः puróhitābhyaḥ
Genitive	पुरोहितायाः / पुरोहितायै² puróhitāyāḥ / puróhitāyai²	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितानाम् puróhitānām
Locative	पुरोहितायाम् puróhitāyām	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितासु puróhitāsu
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of पुरोहित (puróhita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितम् puróhitam	पुरोहिते puróhite	पुरोहितानि / पुरोहिता¹ puróhitāni / puróhitā¹
Vocative	पुरोहित púrohita	पुरोहिते púrohite	पुरोहितानि / पुरोहिता¹ púrohitāni / púrohitā¹
Accusative	पुरोहितम् puróhitam	पुरोहिते puróhite	पुरोहितानि / पुरोहिता¹ puróhitāni / puróhitā¹
Instrumental	पुरोहितेन puróhitena	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितैः / पुरोहितेभिः¹ puróhitaiḥ / puróhitebhiḥ¹
Dative	पुरोहिताय puróhitāya	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Ablative	पुरोहितात् puróhitāt	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Genitive	पुरोहितस्य puróhitasya	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितानाम् puróhitānām
Locative	पुरोहिते puróhite	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितेषु puróhiteṣu
Notes	¹Vedic

Noun

पुरोहित • (puróhita) stem, m

1. one commissioned or charged, agent
2. priest of domestic rites (RV. etc.)
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.1.1:

     अ॒ग्निमी॑ळे पु॒रोहि॑तं य॒ज्ञस्य॑ दे॒वमृ॒त्विज॑म्।
     होता॑रं रत्न॒धात॑मम्॥

     agnímīḷe puróhitaṃ yajñásya devámṛtvíjam.
     hótāraṃ ratnadhā́tamam.

     I glorify Agni, the high priest of the sacrifice, the divine, the ministrant, who presents the oblation to the gods, and is the possessor of great wealth.

Declension

Masculine a-stem declension of पुरोहित (puróhita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	पुरोहितः puróhitaḥ	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ puróhitau / puróhitā¹	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ puróhitāḥ / puróhitāsaḥ¹
Vocative	पुरोहित púrohita	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ púrohitau / púrohitā¹	पुरोहिताः / पुरोहितासः¹ púrohitāḥ / púrohitāsaḥ¹
Accusative	पुरोहितम् puróhitam	पुरोहितौ / पुरोहिता¹ puróhitau / puróhitā¹	पुरोहितान् puróhitān
Instrumental	पुरोहितेन puróhitena	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितैः / पुरोहितेभिः¹ puróhitaiḥ / puróhitebhiḥ¹
Dative	पुरोहिताय puróhitāya	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Ablative	पुरोहितात् puróhitāt	पुरोहिताभ्याम् puróhitābhyām	पुरोहितेभ्यः puróhitebhyaḥ
Genitive	पुरोहितस्य puróhitasya	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितानाम् puróhitānām
Locative	पुरोहिते puróhite	पुरोहितयोः puróhitayoḥ	पुरोहितेषु puróhiteṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• Telugu: పురోహితుడు (purōhituḍu)

References

• Monier Williams (1899) “पुरोहित”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0635.