सूक्त

See also: संकेत, सकत, सकृत्, सैकता, and सिकातु

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *Hsūktás, from Proto-Indo-Iranian *Hsūktás, from Proto-Indo-European *h₁sūktós, from *h₁su- + *wekʷ-.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /suːk.tɐ́/, [suːk̚.tɐ́]
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈs̪uːk.t̪ɐ/, [ˈs̪uːk̚.t̪ɐ]

Adjective

सूक्त • (sūktá)

1. well spoken or recited
2. eloquent

Declension

Masculine a-stem declension of सूक्त
Nom. sg.	सूक्तः (sūktaḥ)
Gen. sg.	सूक्तस्य (sūktasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूक्तः (sūktaḥ)	सूक्तौ (sūktau)	सूक्ताः (sūktāḥ)
Vocative	सूक्त (sūkta)	सूक्तौ (sūktau)	सूक्ताः (sūktāḥ)
Accusative	सूक्तम् (sūktam)	सूक्तौ (sūktau)	सूक्तान् (sūktān)
Instrumental	सूक्तेन (sūktena)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तैः (sūktaiḥ)
Dative	सूक्ताय (sūktāya)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Ablative	सूक्तात् (sūktāt)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Genitive	सूक्तस्य (sūktasya)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तानाम् (sūktānām)
Locative	सूक्ते (sūkte)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तेषु (sūkteṣu)

Feminine ā-stem declension of सूक्त
Nom. sg.	सूक्ता (sūktā)
Gen. sg.	सूक्तायाः (sūktāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूक्ता (sūktā)	सूक्ते (sūkte)	सूक्ताः (sūktāḥ)
Vocative	सूक्ते (sūkte)	सूक्ते (sūkte)	सूक्ताः (sūktāḥ)
Accusative	सूक्ताम् (sūktām)	सूक्ते (sūkte)	सूक्ताः (sūktāḥ)
Instrumental	सूक्तया (sūktayā)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्ताभिः (sūktābhiḥ)
Dative	सूक्तायै (sūktāyai)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्ताभ्यः (sūktābhyaḥ)
Ablative	सूक्तायाः (sūktāyāḥ)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्ताभ्यः (sūktābhyaḥ)
Genitive	सूक्तायाः (sūktāyāḥ)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तानाम् (sūktānām)
Locative	सूक्तायाम् (sūktāyām)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तासु (sūktāsu)

Neuter a-stem declension of सूक्त
Nom. sg.	सूक्तम् (sūktam)
Gen. sg.	सूक्तस्य (sūktasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूक्तम् (sūktam)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Vocative	सूक्त (sūkta)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Accusative	सूक्तम् (sūktam)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Instrumental	सूक्तेन (sūktena)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तैः (sūktaiḥ)
Dative	सूक्ताय (sūktāya)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Ablative	सूक्तात् (sūktāt)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Genitive	सूक्तस्य (sūktasya)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तानाम् (sūktānām)
Locative	सूक्ते (sūkte)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तेषु (sūkteṣu)

Noun

सूक्त • (sūktá) n

1. good speech
2. wise saying
3. song of praise
4. a Vedic hymn

Declension

Neuter a-stem declension of सूक्त
Nom. sg.	सूक्तम् (sūktam)
Gen. sg.	सूक्तस्य (sūktasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सूक्तम् (sūktam)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Vocative	सूक्त (sūkta)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Accusative	सूक्तम् (sūktam)	सूक्ते (sūkte)	सूक्तानि (sūktāni)
Instrumental	सूक्तेन (sūktena)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तैः (sūktaiḥ)
Dative	सूक्ताय (sūktāya)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Ablative	सूक्तात् (sūktāt)	सूक्ताभ्याम् (sūktābhyām)	सूक्तेभ्यः (sūktebhyaḥ)
Genitive	सूक्तस्य (sūktasya)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तानाम् (sūktānām)
Locative	सूक्ते (sūkte)	सूक्तयोः (sūktayoḥ)	सूक्तेषु (sūkteṣu)