இரணை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Derived from Proto-Dravidian *ir-.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

இரணை (iraṇai)

  1. couple, pair

Declension

[edit]
ai-stem declension of இரணை (iraṇai)
Singular Plural
Nominative இரணை
iraṇai
இரணைகள்
iraṇaikaḷ
Vocative இரணையே
iraṇaiyē
இரணைகளே
iraṇaikaḷē
Accusative இரணையை
iraṇaiyai
இரணைகளை
iraṇaikaḷai
Dative இரணைக்கு
iraṇaikku
இரணைகளுக்கு
iraṇaikaḷukku
Genitive இரணையுடைய
iraṇaiyuṭaiya
இரணைகளுடைய
iraṇaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative இரணை
iraṇai
இரணைகள்
iraṇaikaḷ
Vocative இரணையே
iraṇaiyē
இரணைகளே
iraṇaikaḷē
Accusative இரணையை
iraṇaiyai
இரணைகளை
iraṇaikaḷai
Dative இரணைக்கு
iraṇaikku
இரணைகளுக்கு
iraṇaikaḷukku
Benefactive இரணைக்காக
iraṇaikkāka
இரணைகளுக்காக
iraṇaikaḷukkāka
Genitive 1 இரணையுடைய
iraṇaiyuṭaiya
இரணைகளுடைய
iraṇaikaḷuṭaiya
Genitive 2 இரணையின்
iraṇaiyiṉ
இரணைகளின்
iraṇaikaḷiṉ
Locative 1 இரணையில்
iraṇaiyil
இரணைகளில்
iraṇaikaḷil
Locative 2 இரணையிடம்
iraṇaiyiṭam
இரணைகளிடம்
iraṇaikaḷiṭam
Sociative 1 இரணையோடு
iraṇaiyōṭu
இரணைகளோடு
iraṇaikaḷōṭu
Sociative 2 இரணையுடன்
iraṇaiyuṭaṉ
இரணைகளுடன்
iraṇaikaḷuṭaṉ
Instrumental இரணையால்
iraṇaiyāl
இரணைகளால்
iraṇaikaḷāl
Ablative இரணையிலிருந்து
iraṇaiyiliruntu
இரணைகளிலிருந்து
iraṇaikaḷiliruntu

References

[edit]
  • University of Madras (1924–1936) “இரணை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press