தனிமை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil[edit]

Etymology[edit]

From தனி (taṉi, single, sole) +‎ -மை (-mai, -ness).

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /t̪ɐnɪmɐɪ̯/
  • (file)

Noun[edit]

தனிமை (taṉimai)

  1. solitude, loneliness

Declension[edit]

ai-stem declension of தனிமை (taṉimai) (singular only)
Singular Plural
Nominative தனிமை
taṉimai
-
Vocative தனிமையே
taṉimaiyē
-
Accusative தனிமையை
taṉimaiyai
-
Dative தனிமைக்கு
taṉimaikku
-
Genitive தனிமையுடைய
taṉimaiyuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative தனிமை
taṉimai
-
Vocative தனிமையே
taṉimaiyē
-
Accusative தனிமையை
taṉimaiyai
-
Dative தனிமைக்கு
taṉimaikku
-
Benefactive தனிமைக்காக
taṉimaikkāka
-
Genitive 1 தனிமையுடைய
taṉimaiyuṭaiya
-
Genitive 2 தனிமையின்
taṉimaiyiṉ
-
Locative 1 தனிமையில்
taṉimaiyil
-
Locative 2 தனிமையிடம்
taṉimaiyiṭam
-
Sociative 1 தனிமையோடு
taṉimaiyōṭu
-
Sociative 2 தனிமையுடன்
taṉimaiyuṭaṉ
-
Instrumental தனிமையால்
taṉimaiyāl
-
Ablative தனிமையிலிருந்து
taṉimaiyiliruntu
-

References[edit]