ผู้ค้าขาย

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Thai[edit]

Etymology[edit]

ผู้ (pûu) +‎ ค้าขาย (káa-kǎai).

Pronunciation[edit]

Orthographicผู้ค้าขาย
pʰ ū ˆ g ˆ ā kʰ ā y
Phonemic
พู่-ค้า-ขาย
b ū ˋ – g ˆ ā – kʰ ā y
RomanizationPaiboonpûu-káa-kǎai
Royal Institutephu-kha-khai
(standard) IPA(key)/pʰuː˥˩.kʰaː˦˥.kʰaːj˩˩˦/(R)

Noun[edit]

ผู้ค้าขาย (pûu-káa-kǎai)

  1. trader, merchant