ἀνθήλη
Jump to navigation
Jump to search
Ancient Greek[edit]
Etymology[edit]
From ἄνθος (ánthos, “flower”).
Pronunciation[edit]
- (5th BCE Attic) IPA(key): /an.tʰɛ̌ː.lɛː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /anˈtʰe̝.le̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /anˈθi.li/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /anˈθi.li/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /anˈθi.li/
Noun[edit]
ἀνθήλη • (anthḗlē) f (genitive ἀνθήλης); first declension
Inflection[edit]
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἀνθήλη hē anthḗlē |
τὼ ἀνθήλᾱ tṑ anthḗlā |
αἱ ἀνθῆλαι hai anthêlai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἀνθήλης tês anthḗlēs |
τοῖν ἀνθήλαιν toîn anthḗlain |
τῶν ἀνθηλῶν tôn anthēlôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἀνθήλῃ têi anthḗlēi |
τοῖν ἀνθήλαιν toîn anthḗlain |
ταῖς ἀνθήλαις taîs anthḗlais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἀνθήλην tḕn anthḗlēn |
τὼ ἀνθήλᾱ tṑ anthḗlā |
τᾱ̀ς ἀνθήλᾱς tā̀s anthḗlās | ||||||||||
Vocative | ἀνθήλη anthḗlē |
ἀνθήλᾱ anthḗlā |
ἀνθῆλαι anthêlai | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms[edit]
- καλαμανθήλη (kalamanthḗlē)
References[edit]
- “ἀνθήλη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἀνθήλη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἀνθήλη in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)