ἀρχιτέκτων

Ancient Greek

Etymology

From ἀρχι- "chief" and τέκτων "builder"

Pronunciation

• (5th BC Attic): IPA: /arkʰitéktɔ͜ɔn/

• (1st BC Egyptian): IPA: /arkʰitɛ́ktoːn/

• (4th AD Koine): IPA: /arxitékton/

• (10th AD Byzantine): IPA: /arçitéxton/

• (15th AD Constantinopolitan): IPA: /aɾçitéxton/

Noun

ἀρχιτέκτων • (arkhitektōn) (genitive ἀρχιτέκτονος) m, third declension

1. chief constructor, master builder, architect

Inflection

Third declension of ἀρχιτέκτων, ἀρχιτέκτονος

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἀρχιτέκτων	τὼ ἀρχιτέκτονε	οἱ ἀρχιτέκτονες
Genitive	τοῦ ἀρχιτέκτονος	τοῖν ἀρχιτέκτονοιν	τῶν ἀρχιτέκτονων
Dative	τῷ ἀρχιτέκτονῐ	τοῖν ἀρχιτέκτονοιν	τοῖς ἀρχιτέκτουσῐ(ν)
Accusative	τὸν ἀρχιτέκτονᾰ	τὼ ἀρχιτέκτονε	τοὺς ἀρχιτέκτονᾰς
Vocative	ἀρχιτέκτων	ἀρχιτέκτονε	ἀρχιτέκτονες

Descendants

• English: architect
• Greek: αρχιτέκτονας (architéktonas)
• Russian: архитектор (arxitéktor)

References

• LSJ
• Bauer lexicon
• Strong’s concordance number: G753