ἐθέλων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.tʰé.lɔːn/ → /eˈθe.lon/ → /eˈθe.lon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.tʰé.lɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈtʰe.lon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈθe.lon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈθe.lon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈθe.lon/

Participle

ἐθέλων • (ethélōn) m (feminine ἐθέλουσᾰ, neuter ἐθέλον); first/third declension

1. present active participle of ἐθέλω (ethélō)

Declension

First and third declension of ἐθέλων; ἐθέλουσᾰ; ἐθέλον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐθέλων ethélōn	ἐθέλουσᾰ ethélousa	ἐθέλον ethélon		ἐθέλοντε ethélonte	ἐθελούσᾱ etheloúsā	ἐθέλοντε ethélonte		ἐθέλοντες ethélontes	ἐθέλουσαι ethélousai	ἐθέλοντᾰ ethélonta
Genitive		ἐθέλοντος ethélontos	ἐθελούσης etheloúsēs	ἐθέλοντος ethélontos		ἐθελόντοιν ethelóntoin	ἐθελούσαιν etheloúsain	ἐθελόντοιν ethelóntoin		ἐθελόντων ethelóntōn	ἐθελουσῶν ethelousôn	ἐθελόντων ethelóntōn
Dative		ἐθέλοντῐ ethélonti	ἐθελούσῃ etheloúsēi	ἐθέλοντῐ ethélonti		ἐθελόντοιν ethelóntoin	ἐθελούσαιν etheloúsain	ἐθελόντοιν ethelóntoin		ἐθέλουσῐ / ἐθέλουσῐν ethélousi(n)	ἐθελούσαις etheloúsais	ἐθέλουσῐ / ἐθέλουσῐν ethélousi(n)
Accusative		ἐθέλοντᾰ ethélonta	ἐθέλουσᾰν ethélousan	ἐθέλον ethélon		ἐθέλοντε ethélonte	ἐθελούσᾱ etheloúsā	ἐθέλοντε ethélonte		ἐθέλοντᾰς ethélontas	ἐθελούσᾱς etheloúsās	ἐθέλοντᾰ ethélonta
Vocative		ἐθέλων ethélōn	ἐθέλουσᾰ ethélousa	ἐθέλον ethélon		ἐθέλοντε ethélonte	ἐθελούσᾱ etheloúsā	ἐθέλοντε ethélonte		ἐθέλοντες ethélontes	ἐθέλουσαι ethélousai	ἐθέλοντᾰ ethélonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐθελόντως ethelóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.