ἐκπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.plé.ɔːn/ → /ekˈple.on/ → /ekˈple.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.plé.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈple.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈple.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈple.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈple.on/

Participle

ἐκπλέων • (ekpléōn) m (feminine ἐκπλέουσᾰ, neuter ἐκπλέον); first/third declension

1. present active participle of ἐκπλέω (ekpléō)

Declension

First and third declension of ἐκπλέων; ἐκπλέουσᾰ; ἐκπλέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐκπλέων ekpléōn	ἐκπλέουσᾰ ekpléousa	ἐκπλέον ekpléon		ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte		ἐκπλέοντες ekpléontes	ἐκπλέουσαι ekpléousai	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Genitive		ἐκπλέοντος ekpléontos	ἐκπλεούσης ekpleoúsēs	ἐκπλέοντος ekpléontos		ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλεούσαιν ekpleoúsain	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin		ἐκπλεόντων ekpleóntōn	ἐκπλεουσῶν ekpleousôn	ἐκπλεόντων ekpleóntōn
Dative		ἐκπλέοντῐ ekpléonti	ἐκπλεούσῃ ekpleoúsēi	ἐκπλέοντῐ ekpléonti		ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin	ἐκπλεούσαιν ekpleoúsain	ἐκπλεόντοιν ekpleóntoin		ἐκπλέουσῐ / ἐκπλέουσῐν ekpléousi(n)	ἐκπλεούσαις ekpleoúsais	ἐκπλέουσῐ / ἐκπλέουσῐν ekpléousi(n)
Accusative		ἐκπλέοντᾰ ekpléonta	ἐκπλέουσᾰν ekpléousan	ἐκπλέον ekpléon		ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte		ἐκπλέοντᾰς ekpléontas	ἐκπλεούσᾱς ekpleoúsās	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Vocative		ἐκπλέων ekpléōn	ἐκπλέουσᾰ ekpléousa	ἐκπλέον ekpléon		ἐκπλέοντε ekpléonte	ἐκπλεούσᾱ ekpleoúsā	ἐκπλέοντε ekpléonte		ἐκπλέοντες ekpléontes	ἐκπλέουσαι ekpléousai	ἐκπλέοντᾰ ekpléonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐκπλεόντως ekpleóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.