ἐκπλέω

See also: εκπλέω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἐκπλώω (ekplṓō) — Ionic

Etymology

From ἐκ- (ek-, “from”) +‎ πλέω (pléō, “sail”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.plé.ɔː/ → /ekˈple.o/ → /ekˈple.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.plé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈple.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈple.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈple.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈple.o/

Verb

ἐκπλέω • (ekpléō)

1. to sail out, sail away, weigh anchor
2. (figurative) to go out of one's mind, lose one's mind
3. to outsail (ships)

Conjugation

   Present: ἐκπλέω, ἐκπλέομαι (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκπλέω	ἐκπλεῖς	ἐκπλεῖ	ἐκπλεῖτον	ἐκπλεῖτον	ἐκπλέομεν	ἐκπλεῖτε	ἐκπλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκπλέω	ἐκπλέῃς	ἐκπλέῃ	ἐκπλέητον	ἐκπλέητον	ἐκπλέωμεν	ἐκπλέητε	ἐκπλέωσῐ(ν)
	optative	ἐκπλέοιμῐ	ἐκπλέοις	ἐκπλέοι	ἐκπλέοιτον	ἐκπλεοίτην	ἐκπλέοιμεν	ἐκπλέοιτε	ἐκπλέοιεν
	imperative		ἐκπλεῖ	ἐκπλείτω	ἐκπλεῖτον	ἐκπλείτων		ἐκπλεῖτε	ἐκπλεόντων
middle/ passive	indicative	ἐκπλέομαι	ἐκπλέῃ, πλεῖ	ἐκπλεῖται	ἐκπλεῖσθον	ἐκπλεῖσθον	ἐκπλεόμεθᾰ	ἐκπλεῖσθε	ἐκπλέονται
	subjunctive	ἐκπλέωμαι	ἐκπλέῃ	ἐκπλέηται	ἐκπλέησθον	ἐκπλέησθον	ἐκπλεώμεθᾰ	ἐκπλέησθε	ἐκπλέωνται
	optative	ἐκπλεοίμην	ἐκπλέοιο	ἐκπλέοιτο	ἐκπλέοισθον	ἐκπλεοίσθην	ἐκπλεοίμεθᾰ	ἐκπλέοισθε	ἐκπλέοιντο
	imperative		ἐκπλέου	ἐκπλείσθω	ἐκπλεῖσθον	ἐκπλείσθων		ἐκπλεῖσθε	ἐκπλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκπλεῖν				ἐκπλεῖσθαι
participle	m	ἐκπλέων				ἐκπλεόμενος
	f	ἐκπλέουσᾰ				ἐκπλεομένη
	n	ἐκπλέον				ἐκπλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξέπλεον, ἐξεπλεόμην (Contracted only in -ει-)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέπλεον	ἐξέπλεις	ἐξέπλει(ν)	ἐξεπλεῖτον	ἐξεπλείτην	ἐξεπλέομεν	ἐξεπλεῖτε	ἐξέπλεον
middle/ passive	indicative	ἐξεπλεόμην	ἐξεπλέου	ἐξεπλεῖτο	ἐξεπλεῖσθον	ἐξεπλείσθην	ἐξεπλεόμεθᾰ	ἐξεπλεῖσθε	ἐξεπλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐκπλεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐκπλεύσομαι	ἐκπλεύσῃ, ἐκπλεύσει	ἐκπλεύσεται	ἐκπλεύσεσθον	ἐκπλεύσεσθον	ἐκπλευσόμεθᾰ	ἐκπλεύσεσθε	ἐκπλεύσονται
	optative	ἐκπλευσοίμην	ἐκπλεύσοιο	ἐκπλεύσοιτο	ἐκπλεύσοισθον	ἐκπλευσοίσθην	ἐκπλευσοίμεθᾰ	ἐκπλεύσοισθε	ἐκπλεύσοιντο
					middle
infinitive					ἐκπλεύσεσθαι
participle	m				ἐκπλευσόμενος
	f				ἐκπλευσομένη
	n				ἐκπλευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξέπλευσᾰ, ἐξεπλεύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέπλευσᾰ	ἐξέπλευσᾰς	ἐξέπλευσε(ν)	ἐξεπλεύσᾰτον	ἐξεπλευσᾰ́την	ἐξεπλεύσᾰμεν	ἐξεπλεύσᾰτε	ἐξέπλευσᾰν
	subjunctive	ἐκπλεύσω	ἐκπλεύσῃς	ἐκπλεύσῃ	ἐκπλεύσητον	ἐκπλεύσητον	ἐκπλεύσωμεν	ἐκπλεύσητε	ἐκπλεύσωσῐ(ν)
	optative	ἐκπλεύσαιμῐ	ἐκπλεύσειᾰς, ἐκπλεύσαις	ἐκπλεύσειε(ν), ἐκπλεύσαι	ἐκπλεύσαιτον	ἐκπλευσαίτην	ἐκπλεύσαιμεν	ἐκπλεύσαιτε	ἐκπλεύσειᾰν, ἐκπλεύσαιεν
	imperative		ἔκπλευσον	ἐκπλευσᾰ́τω	ἐκπλεύσᾰτον	ἐκπλευσᾰ́των		ἐκπλεύσᾰτε	ἐκπλευσᾰ́ντων
passive	indicative	ἐξεπλεύσθην	ἐξεπλεύσθης	ἐξεπλεύσθη	ἐξεπλεύσθητον	ἐξεπλευσθήτην	ἐξεπλεύσθημεν	ἐξεπλεύσθητε	ἐξεπλεύσθησᾰν
	subjunctive	ἐκπλευσθῶ	ἐκπλευσθῇς	ἐκπλευσθῇ	ἐκπλευσθῆτον	ἐκπλευσθῆτον	ἐκπλευσθῶμεν	ἐκπλευσθῆτε	ἐκπλευσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκπλευσθείην	ἐκπλευσθείης	ἐκπλευσθείη	ἐκπλευσθεῖτον, ἐκπλευσθείητον	ἐκπλευσθείτην, ἐκπλευσθειήτην	ἐκπλευσθεῖμεν, ἐκπλευσθείημεν	ἐκπλευσθεῖτε, ἐκπλευσθείητε	ἐκπλευσθεῖεν, ἐκπλευσθείησᾰν
	imperative		ἐκπλεύσθητῐ	ἐκπλευσθήτω	ἐκπλεύσθητον	ἐκπλευσθήτων		ἐκπλεύσθητε	ἐκπλευσθέντων
		active					passive
infinitive		ἐκπλεῦσαι					ἐκπλευσθῆναι
participle	m	ἐκπλεύσᾱς					ἐκπλευσθείς
	f	ἐκπλεύσᾱσᾰ					ἐκπλευσθεῖσᾰ
	n	ἐκπλεῦσᾰν					ἐκπλευσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐκπέπλευκᾰ, ἐκπέπλευσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκπέπλευκᾰ	ἐκπέπλευκᾰς	ἐκπέπλευκε(ν)	ἐκπεπλεύκᾰτον	ἐκπεπλεύκᾰτον	ἐκπεπλεύκᾰμεν	ἐκπεπλεύκᾰτε	ἐκπεπλεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκπεπλεύκω	ἐκπεπλεύκῃς	ἐκπεπλεύκῃ	ἐκπεπλεύκητον	ἐκπεπλεύκητον	ἐκπεπλεύκωμεν	ἐκπεπλεύκητε	ἐκπεπλεύκωσῐ(ν)
	optative	ἐκπεπλεύκοιμῐ, ἐκπεπλευκοίην	ἐκπεπλεύκοις, ἐκπεπλευκοίης	ἐκπεπλεύκοι, ἐκπεπλευκοίη	ἐκπεπλεύκοιτον	ἐκπεπλευκοίτην	ἐκπεπλεύκοιμεν	ἐκπεπλεύκοιτε	ἐκπεπλεύκοιεν
	imperative		ἐκπέπλευκε	ἐκπεπλευκέτω	ἐκπεπλεύκετον	ἐκπεπλευκέτων		ἐκπεπλεύκετε	ἐκπεπλευκόντων
middle/ passive	indicative	ἐκπέπλευσμαι	ἐκπέπλευσαι	ἐκπέπλευσται	ἐκπέπλευσθον	ἐκπέπλευσθον	ἐκπεπλεύσμεθᾰ	ἐκπέπλευσθε	ἐκπεπλεύσᾰται
	subjunctive	ἐκπεπλευσμένος ὦ	ἐκπεπλευσμένος ᾖς	ἐκπεπλευσμένος ᾖ	ἐκπεπλευσμένω ἦτον	ἐκπεπλευσμένω ἦτον	ἐκπεπλευσμένοι ὦμεν	ἐκπεπλευσμένοι ἦτε	ἐκπεπλευσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκπεπλευσμένος εἴην	ἐκπεπλευσμένος εἴης	ἐκπεπλευσμένος εἴη	ἐκπεπλευσμένω εἴητον/εἶτον	ἐκπεπλευσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐκπεπλευσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐκπεπλευσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐκπεπλευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐκπέπλευσο	ἐκπεπλεύσθω	ἐκπέπλευσθον	ἐκπεπλεύσθων		ἐκπέπλευσθε	ἐκπεπλεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκπεπλευκέναι				ἐκπεπλεῦσθαι
participle	m	ἐκπεπλευκώς				ἐκπεπλευσμένος
	f	ἐκπεπλευκυῖᾰ				ἐκπεπλευσμένη
	n	ἐκπεπλευκός				ἐκπεπλευσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἔκπλοος m (ékploos, “leaving port”)

Descendants

• Greek: εκπλέω (ekpléo)

Further reading

• ἐκπλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐκπλέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐκπλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G1602 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • sail idem, page 731.