ἐπικαλέω

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From ἐπι- (epi-, “upon”) +‎ καλέω (kaléō, “to call”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pi.ka.lé.ɔː/ → /e.pi.kaˈle.o/ → /e.pi.kaˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.ka.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.kaˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.kaˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.kaˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.kaˈle.o/

Verb

ἐπῐκᾰλέω • (epikaléō)

1. to call upon a god, invoke
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.39
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.8
   • 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 1280
   • New Testament, Acts of the Apostles 7:59
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.199
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.65
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.87
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.55
   1. to invite
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 7.187
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.187
   2. (middle voice) to call in as a helper or ally
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.64
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.101
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.87
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.59
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.63
   3. to call in as witness
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Against the Stepmother for Poisoning 30
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 664C
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.55
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.62
   4. (middle voice) to call before one, summon
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.39
   5. (middle voice) to challenge
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 5.1
2. (passive voice) to be called by a surname, be nicknamed
   • 346 CE – c. 414 CE, Eunapius, Lives of the Sophists 454B
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 8.44
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 1.4.2
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.31
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Deuteronomy 28.10
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 48.!6
3. to bring as an accusation against
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.139
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 4.133
   • 436 BCE – 338 BCE, Isocrates, Panathenaicus 9
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 2.27
   • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Second Tetralogy 1.1
   • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 3.36
   • 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 37.6
   • 421 BCE, Aristophanes, Peace 663
   • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 657B
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.118
   1. (with dative of person) to quarrel, dispute with
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 766E

Conjugation

   Present: ἐπικαλέω, ἐπικαλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικαλέω	ἐπικαλέεις	ἐπικαλέει	ἐπικαλέετον	ἐπικαλέετον	ἐπικαλέομεν	ἐπικαλέετε	ἐπικαλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπικαλέω	ἐπικαλέῃς	ἐπικαλέῃ	ἐπικαλέητον	ἐπικαλέητον	ἐπικαλέωμεν	ἐπικαλέητε	ἐπικαλέωσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλέοιμῐ	ἐπικαλέοις	ἐπικαλέοι	ἐπικαλέοιτον	ἐπικαλεοίτην	ἐπικαλέοιμεν	ἐπικαλέοιτε	ἐπικαλέοιεν
	imperative		ἐπικάλεε	ἐπικαλεέτω	ἐπικαλέετον	ἐπικαλεέτων		ἐπικαλέετε	ἐπικαλεόντων
middle/ passive	indicative	ἐπικαλέομαι	ἐπικαλέῃ, ἐπικαλέει	ἐπικαλέεται	ἐπικαλέεσθον	ἐπικαλέεσθον	ἐπικαλεόμεθᾰ	ἐπικαλέεσθε	ἐπικαλέονται
	subjunctive	ἐπικαλέωμαι	ἐπικαλέῃ	ἐπικαλέηται	ἐπικαλέησθον	ἐπικαλέησθον	ἐπικαλεώμεθᾰ	ἐπικαλέησθε	ἐπικαλέωνται
	optative	ἐπικαλεοίμην	ἐπικαλέοιο	ἐπικαλέοιτο	ἐπικαλέοισθον	ἐπικαλεοίσθην	ἐπικαλεοίμεθᾰ	ἐπικαλέοισθε	ἐπικαλέοιντο
	imperative		ἐπικαλέου	ἐπικαλεέσθω	ἐπικαλέεσθον	ἐπικαλεέσθων		ἐπικαλέεσθε	ἐπικαλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπικαλέειν				ἐπικαλέεσθαι
participle	m	ἐπικαλέων				ἐπικαλεόμενος
	f	ἐπικαλέουσᾰ				ἐπικαλεομένη
	n	ἐπικαλέον				ἐπικαλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἐπικαλῶ, ἐπικαλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικαλῶ	ἐπικαλεῖς	ἐπικαλεῖ	ἐπικαλεῖτον	ἐπικαλεῖτον	ἐπικαλοῦμεν	ἐπικαλεῖτε	ἐπικαλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπικαλῶ	ἐπικαλῇς	ἐπικαλῇ	ἐπικαλῆτον	ἐπικαλῆτον	ἐπικαλῶμεν	ἐπικαλῆτε	ἐπικαλῶσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλοίην, ἐπικαλοῖμῐ	ἐπικαλοίης, ἐπικαλοῖς	ἐπικαλοίη, ἐπικαλοῖ	ἐπικαλοῖτον, ἐπικαλοίητον	ἐπικαλοίτην, ἐπικαλοιήτην	ἐπικαλοῖμεν, ἐπικαλοίημεν	ἐπικαλοῖτε, ἐπικαλοίητε	ἐπικαλοῖεν, ἐπικαλοίησᾰν
	imperative		ἐπικάλει	ἐπικαλείτω	ἐπικαλεῖτον	ἐπικαλείτων		ἐπικαλεῖτε	ἐπικαλούντων
middle/ passive	indicative	ἐπικαλοῦμαι	ἐπικαλεῖ, ἐπικαλῇ	ἐπικαλεῖται	ἐπικαλεῖσθον	ἐπικαλεῖσθον	ἐπικαλούμεθᾰ	ἐπικαλεῖσθε	ἐπικαλοῦνται
	subjunctive	ἐπικαλῶμαι	ἐπικαλῇ	ἐπικαλῆται	ἐπικαλῆσθον	ἐπικαλῆσθον	ἐπικαλώμεθᾰ	ἐπικαλῆσθε	ἐπικαλῶνται
	optative	ἐπικαλοίμην	ἐπικαλοῖο	ἐπικαλοῖτο	ἐπικαλοῖσθον	ἐπικαλοίσθην	ἐπικαλοίμεθᾰ	ἐπικαλοῖσθε	ἐπικαλοῖντο
	imperative		ἐπικαλοῦ	ἐπικαλείσθω	ἐπικαλεῖσθον	ἐπικαλείσθων		ἐπικαλεῖσθε	ἐπικαλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπικαλεῖν				ἐπικαλεῖσθαι
participle	m	ἐπικαλῶν				ἐπικαλούμενος
	f	ἐπικαλοῦσᾰ				ἐπικαλουμένη
	n	ἐπικαλοῦν				ἐπικαλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπεκάλεον, ἐπεκαλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεκάλεον	ἐπεκάλεες	ἐπεκάλεε(ν)	ἐπεκαλέετον	ἐπεκαλεέτην	ἐπεκαλέομεν	ἐπεκαλέετε	ἐπεκάλεον
middle/ passive	indicative	ἐπεκαλεόμην	ἐπεκαλέου	ἐπεκαλέετο	ἐπεκαλέεσθον	ἐπεκαλεέσθην	ἐπεκαλεόμεθᾰ	ἐπεκαλέεσθε	ἐπεκαλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐπεκάλουν, ἐπεκαλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεκάλουν	ἐπεκάλεις	ἐπεκάλει	ἐπεκαλεῖτον	ἐπεκαλείτην	ἐπεκαλοῦμεν	ἐπεκαλεῖτε	ἐπεκάλουν
middle/ passive	indicative	ἐπεκαλούμην	ἐπεκαλοῦ	ἐπεκαλεῖτο	ἐπεκαλεῖσθον	ἐπεκαλείσθην	ἐπεκαλούμεθᾰ	ἐπεκαλεῖσθε	ἐπεκαλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπικαλέω, ἐπικαλέομαι, ἐπικεκλήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικαλέω	ἐπικαλέεις	ἐπικαλέει	ἐπικαλέετον	ἐπικαλέετον	ἐπικαλέομεν	ἐπικαλέετε	ἐπικαλέουσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλέοιμῐ	ἐπικαλέοις	ἐπικαλέοι	ἐπικαλέοιτον	ἐπικαλεοίτην	ἐπικαλέοιμεν	ἐπικαλέοιτε	ἐπικαλέοιεν
middle	indicative	ἐπικαλέομαι	ἐπικαλέῃ, ἐπικαλέει	ἐπικαλέεται	ἐπικαλέεσθον	ἐπικαλέεσθον	ἐπικαλεόμεθᾰ	ἐπικαλέεσθε	ἐπικαλέονται
	optative	ἐπικαλεοίμην	ἐπικαλέοιο	ἐπικαλέοιτο	ἐπικαλέοισθον	ἐπικαλεοίσθην	ἐπικαλεοίμεθᾰ	ἐπικαλέοισθε	ἐπικαλέοιντο
passive	indicative	ἐπικεκλήσομαι	ἐπικεκλήσῃ	ἐπικεκλήσεται	ἐπικεκλήσεσθον	ἐπικεκλήσεσθον	ἐπικεκλησόμεθᾰ	ἐπικεκλήσεσθε	ἐπικεκλήσονται
	optative	ἐπικεκλησοίμην	ἐπικεκλήσοιο	ἐπικεκλήσοιτο	ἐπικεκλήσοισθον	ἐπικεκλησοίσθην	ἐπικεκλησοίμεθᾰ	ἐπικεκλήσοισθε	ἐπικεκλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπικαλέειν			ἐπικαλέεσθαι		ἐπικεκλήσεσθαι
participle	m	ἐπικαλέων			ἐπικαλεόμενος		ἐπικεκλησόμενος
	f	ἐπικαλέουσᾰ			ἐπικαλεομένη		ἐπικεκλησομένη
	n	ἐπικαλέον			ἐπικαλεόμενον		ἐπικεκλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπικαλῶ, ἐπικαλοῦμαι, ἐπικεκλήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικαλῶ	ἐπικαλεῖς	ἐπικαλεῖ	ἐπικαλεῖτον	ἐπικαλεῖτον	ἐπικαλοῦμεν	ἐπικαλεῖτε	ἐπικαλοῦσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλοίην, ἐπικαλοῖμῐ	ἐπικαλοίης, ἐπικαλοῖς	ἐπικαλοίη, ἐπικαλοῖ	ἐπικαλοῖτον, ἐπικαλοίητον	ἐπικαλοίτην, ἐπικαλοιήτην	ἐπικαλοῖμεν, ἐπικαλοίημεν	ἐπικαλοῖτε, ἐπικαλοίητε	ἐπικαλοῖεν, ἐπικαλοίησᾰν
middle	indicative	ἐπικαλοῦμαι	ἐπικαλῇ	ἐπικαλεῖται	ἐπικαλεῖσθον	ἐπικαλεῖσθον	ἐπικαλούμεθᾰ	ἐπικαλεῖσθε	ἐπικαλοῦνται
	optative	ἐπικαλοίμην	ἐπικαλοῖο	ἐπικαλοῖτο	ἐπικαλοῖσθον	ἐπικαλοίσθην	ἐπικαλοίμεθᾰ	ἐπικαλοῖσθε	ἐπικαλοῖντο
passive	indicative	ἐπικεκλήσομαι	ἐπικεκλήσῃ	ἐπικεκλήσεται	ἐπικεκλήσεσθον	ἐπικεκλήσεσθον	ἐπικεκλησόμεθᾰ	ἐπικεκλήσεσθε	ἐπικεκλήσονται
	optative	ἐπικεκλησοίμην	ἐπικεκλήσοιο	ἐπικεκλήσοιτο	ἐπικεκλήσοισθον	ἐπικεκλησοίσθην	ἐπικεκλησοίμεθᾰ	ἐπικεκλήσοισθε	ἐπικεκλήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπικαλεῖν			ἐπικαλεῖσθαι		ἐπικεκλήσεσθαι
participle	m	ἐπικαλῶν			ἐπικαλούμενος		ἐπικεκλησόμενος
	f	ἐπικαλοῦσᾰ			ἐπικαλουμένη		ἐπικεκλησομένη
	n	ἐπικαλοῦν			ἐπικαλούμενον		ἐπικεκλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐπικαλέσω, ἐπικαλέσομαι, ἐπικληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικαλέσω	ἐπικαλέσεις	ἐπικαλέσει	ἐπικαλέσετον	ἐπικαλέσετον	ἐπικαλέσομεν	ἐπικαλέσετε	ἐπικαλέσουσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλέσοιμῐ	ἐπικαλέσοις	ἐπικαλέσοι	ἐπικαλέσοιτον	ἐπικαλεσοίτην	ἐπικαλέσοιμεν	ἐπικαλέσοιτε	ἐπικαλέσοιεν
middle	indicative	ἐπικαλέσομαι	ἐπικαλέσῃ, ἐπικαλέσει	ἐπικαλέσεται	ἐπικαλέσεσθον	ἐπικαλέσεσθον	ἐπικαλεσόμεθᾰ	ἐπικαλέσεσθε	ἐπικαλέσονται
	optative	ἐπικαλεσοίμην	ἐπικαλέσοιο	ἐπικαλέσοιτο	ἐπικαλέσοισθον	ἐπικαλεσοίσθην	ἐπικαλεσοίμεθᾰ	ἐπικαλέσοισθε	ἐπικαλέσοιντο
passive	indicative	ἐπικληθήσομαι	ἐπικληθήσῃ	ἐπικληθήσεται	ἐπικληθήσεσθον	ἐπικληθήσεσθον	ἐπικληθησόμεθᾰ	ἐπικληθήσεσθε	ἐπικληθήσονται
	optative	ἐπικληθησοίμην	ἐπικληθήσοιο	ἐπικληθήσοιτο	ἐπικληθήσοισθον	ἐπικληθησοίσθην	ἐπικληθησοίμεθᾰ	ἐπικληθήσοισθε	ἐπικληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπικαλέσειν			ἐπικαλέσεσθαι		ἐπικληθήσεσθαι
participle	m	ἐπικαλέσων			ἐπικαλεσόμενος		ἐπικληθησόμενος
	f	ἐπικαλέσουσᾰ			ἐπικαλεσομένη		ἐπικληθησομένη
	n	ἐπικαλέσον			ἐπικαλεσόμενον		ἐπικληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπεκάλεσᾰ, ἐπεκαλεσᾰ́μην, ἐπεκλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεκάλεσᾰ	ἐπεκάλεσᾰς	ἐπεκάλεσε(ν)	ἐπεκαλέσᾰτον	ἐπεκαλεσᾰ́την	ἐπεκαλέσᾰμεν	ἐπεκαλέσᾰτε	ἐπεκάλεσᾰν
	subjunctive	ἐπικαλέσω	ἐπικαλέσῃς	ἐπικαλέσῃ	ἐπικαλέσητον	ἐπικαλέσητον	ἐπικαλέσωμεν	ἐπικαλέσητε	ἐπικαλέσωσῐ(ν)
	optative	ἐπικαλέσαιμῐ	ἐπικαλέσειᾰς, ἐπικαλέσαις	ἐπικαλέσειε(ν), ἐπικαλέσαι	ἐπικαλέσαιτον	ἐπικαλεσαίτην	ἐπικαλέσαιμεν	ἐπικαλέσαιτε	ἐπικαλέσειᾰν, ἐπικαλέσαιεν
	imperative		ἐπικάλεσον	ἐπικαλεσᾰ́τω	ἐπικαλέσᾰτον	ἐπικαλεσᾰ́των		ἐπικαλέσᾰτε	ἐπικαλεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεκαλεσᾰ́μην	ἐπεκαλέσω	ἐπεκαλέσᾰτο	ἐπεκαλέσᾰσθον	ἐπεκαλεσᾰ́σθην	ἐπεκαλεσᾰ́μεθᾰ	ἐπεκαλέσᾰσθε	ἐπεκαλέσᾰντο
	subjunctive	ἐπικαλέσωμαι	ἐπικαλέσῃ	ἐπικαλέσηται	ἐπικαλέσησθον	ἐπικαλέσησθον	ἐπικαλεσώμεθᾰ	ἐπικαλέσησθε	ἐπικαλέσωνται
	optative	ἐπικαλεσαίμην	ἐπικαλέσαιο	ἐπικαλέσαιτο	ἐπικαλέσαισθον	ἐπικαλεσαίσθην	ἐπικαλεσαίμεθᾰ	ἐπικαλέσαισθε	ἐπικαλέσαιντο
	imperative		ἐπικάλεσαι	ἐπικαλεσᾰ́σθω	ἐπικαλέσᾰσθον	ἐπικαλεσᾰ́σθων		ἐπικαλέσᾰσθε	ἐπικαλεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπεκλήθην	ἐπεκλήθης	ἐπεκλήθη	ἐπεκλήθητον	ἐπεκληθήτην	ἐπεκλήθημεν	ἐπεκλήθητε	ἐπεκλήθησᾰν
	subjunctive	ἐπικληθῶ	ἐπικληθῇς	ἐπικληθῇ	ἐπικληθῆτον	ἐπικληθῆτον	ἐπικληθῶμεν	ἐπικληθῆτε	ἐπικληθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπικληθείην	ἐπικληθείης	ἐπικληθείη	ἐπικληθεῖτον, ἐπικληθείητον	ἐπικληθείτην, ἐπικληθειήτην	ἐπικληθεῖμεν, ἐπικληθείημεν	ἐπικληθεῖτε, ἐπικληθείητε	ἐπικληθεῖεν, ἐπικληθείησᾰν
	imperative		ἐπικλήθητῐ	ἐπικληθήτω	ἐπικλήθητον	ἐπικληθήτων		ἐπικλήθητε	ἐπικληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπικαλέσαι			ἐπικαλέσᾰσθαι		ἐπικληθῆναι
participle	m	ἐπικαλέσᾱς			ἐπικαλεσᾰ́μενος		ἐπικληθείς
	f	ἐπικαλέσᾱσᾰ			ἐπικαλεσᾰμένη		ἐπικληθεῖσᾰ
	n	ἐπικαλέσᾰν			ἐπικαλεσᾰ́μενον		ἐπικληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐπικέκληκᾰ, ἐπικέκλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπικέκληκᾰ	ἐπικέκληκᾰς	ἐπικέκληκε(ν)	ἐπικεκλήκᾰτον	ἐπικεκλήκᾰτον	ἐπικεκλήκᾰμεν	ἐπικεκλήκᾰτε	ἐπικεκλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπικεκλήκω	ἐπικεκλήκῃς	ἐπικεκλήκῃ	ἐπικεκλήκητον	ἐπικεκλήκητον	ἐπικεκλήκωμεν	ἐπικεκλήκητε	ἐπικεκλήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπικεκλήκοιμῐ, ἐπικεκληκοίην	ἐπικεκλήκοις, ἐπικεκληκοίης	ἐπικεκλήκοι, ἐπικεκληκοίη	ἐπικεκλήκοιτον	ἐπικεκληκοίτην	ἐπικεκλήκοιμεν	ἐπικεκλήκοιτε	ἐπικεκλήκοιεν
	imperative		ἐπικέκληκε	ἐπικεκληκέτω	ἐπικεκλήκετον	ἐπικεκληκέτων		ἐπικεκλήκετε	ἐπικεκληκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπικέκλημαι	ἐπικέκλησαι	ἐπικέκληται	ἐπικέκλησθον	ἐπικέκλησθον	ἐπικεκλήμεθᾰ	ἐπικέκλησθε	ἐπικέκληνται
	subjunctive	ἐπικεκλημένος ὦ	ἐπικεκλημένος ᾖς	ἐπικεκλημένος ᾖ	ἐπικεκλημένω ἦτον	ἐπικεκλημένω ἦτον	ἐπικεκλημένοι ὦμεν	ἐπικεκλημένοι ἦτε	ἐπικεκλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπικεκλημένος εἴην	ἐπικεκλημένος εἴης	ἐπικεκλημένος εἴη	ἐπικεκλημένω εἴητον/εἶτον	ἐπικεκλημένω εἰήτην/εἴτην	ἐπικεκλημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπικεκλημένοι εἴητε/εἶτε	ἐπικεκλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπικέκλησο	ἐπικεκλήσθω	ἐπικέκλησθον	ἐπικεκλήσθων		ἐπικέκλησθε	ἐπικεκλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπικεκληκέναι				ἐπικεκλῆσθαι
participle	m	ἐπικεκληκώς				ἐπικεκλημένος
	f	ἐπικεκληκυῖᾰ				ἐπικεκλημένη
	n	ἐπικεκληκός				ἐπικεκλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεκεκλήκειν, ἐπεκεκλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεκεκλήκειν, ἐπεκεκλήκη	ἐπεκεκλήκεις, ἐπεκεκλήκης	ἐπεκεκλήκει(ν)	ἐπεκεκλήκετον	ἐπεκεκληκέτην	ἐπεκεκλήκεμεν	ἐπεκεκλήκετε	ἐπεκεκλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεκεκλήμην	ἐπεκέκλησο	ἐπεκέκλητο	ἐπεκέκλησθον	ἐπεκεκλήσθην	ἐπεκεκλήμεθᾰ	ἐπεκέκλησθε	ἐπεκέκληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐπίκλησις (epíklēsis)

Further reading

• “ἐπικαλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἐπικαλέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἐπικαλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G1941 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible