ἔκτα

See also: έκτα and ἕκτα

Ancient Greek

Pronunciation

The α is attested in poetry both short and long.

With ᾰ:

 

• IPA^(key): /ék.ta/ → /ˈek.ta/ → /ˈek.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ék.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈek.ta/

With ᾱ:

 

• IPA^(key): /ék.taː/ → /ˈek.ta/ → /ˈek.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ék.taː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈek.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈek.ta/

Verb

ἔκτᾰ or ἔκτᾱ • (ékta or éktā)

1. (Epic) third-person singular aorist active indicative of κτείνω (kteínō)