κλαστός

Ancient Greek

Etymology

From κλᾰ́ω (kláō, “break”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klas.tós/ → /klasˈtos/ → /klasˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klas.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /klasˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /klasˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /klasˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /klasˈtos/

Adjective

κλᾰστός • (klastós) m (feminine κλᾰστή, neuter κλᾰστόν); first/second declension

1. broken

Inflection

First and second declension of κλᾰστός; κλᾰστή; κλᾰστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κλᾰστός klastós	κλᾰστή klastḗ	κλᾰστόν klastón		κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ		κλᾰστοί klastoí	κλᾰσταί klastaí	κλᾰστᾰ́ klastá
Genitive		κλᾰστοῦ klastoû	κλᾰστῆς klastês	κλᾰστοῦ klastoû		κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰσταῖν klastaîn	κλᾰστοῖν klastoîn		κλᾰστῶν klastôn	κλᾰστῶν klastôn	κλᾰστῶν klastôn
Dative		κλᾰστῷ klastôi	κλᾰστῇ klastêi	κλᾰστῷ klastôi		κλᾰστοῖν klastoîn	κλᾰσταῖν klastaîn	κλᾰστοῖν klastoîn		κλᾰστοῖς klastoîs	κλᾰσταῖς klastaîs	κλᾰστοῖς klastoîs
Accusative		κλᾰστόν klastón	κλᾰστήν klastḗn	κλᾰστόν klastón		κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ		κλᾰστούς klastoús	κλᾰστᾱ́ς klastā́s	κλᾰστᾰ́ klastá
Vocative		κλᾰστέ klasté	κλᾰστή klastḗ	κλᾰστόν klastón		κλᾰστώ klastṓ	κλᾰστᾱ́ klastā́	κλᾰστώ klastṓ		κλᾰστοί klastoí	κλᾰσταί klastaí	κλᾰστᾰ́ klastá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κλᾰστῶς klastôs				κλᾰστότερος klastóteros				κλᾰστότᾰτος klastótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “κλαστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κλαστός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κλαστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette