commensurabilis
Latin
Etymology
From con- + mēnsūrō, mēnsūrāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kom.men.suːˈraː.bi.lis/, [kɔmːẽːs̠uːˈräːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kom.men.suˈra.bi.lis/, [komːensuˈräːbilis]
Adjective
commēnsūrābilis (neuter commēnsūrābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | commēnsūrābilis | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs | commēnsūrābilia | |
Genitive | commēnsūrābilis | commēnsūrābilium | |||
Dative | commēnsūrābilī | commēnsūrābilibus | |||
Accusative | commēnsūrābilem | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs commēnsūrābilīs |
commēnsūrābilia | |
Ablative | commēnsūrābilī | commēnsūrābilibus | |||
Vocative | commēnsūrābilis | commēnsūrābile | commēnsūrābilēs | commēnsūrābilia |
References
- “commensurabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- commensurabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.