muneratio
Latin
Etymology
From mūnerō + -tiō (“-tion”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /muː.neˈraː.ti.oː/, [muːnɛˈräːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mu.neˈrat.t͡si.o/, [muneˈrät̪ː͡s̪io]
Noun
mūnerātiō f (genitive mūnerātiōnis); third declension
- (Late Latin) A giving, presenting.
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mūnerātiō | mūnerātiōnēs |
Genitive | mūnerātiōnis | mūnerātiōnum |
Dative | mūnerātiōnī | mūnerātiōnibus |
Accusative | mūnerātiōnem | mūnerātiōnēs |
Ablative | mūnerātiōne | mūnerātiōnibus |
Vocative | mūnerātiō | mūnerātiōnēs |
Related terms
Descendants
- → English: muneration
- Italian: munerazione
Anagrams
References
- “muneratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- muneratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.