fyrirgefa
Icelandic
Etymology
From Old Norse fyrirgefa, fyrigefa, from Proto-Germanic *fragebaną. Cognate with Dutch vergeven, German vergeben, English forgive.
Verb
fyrirgefa
- to forgive
- Ég get ekki fyrirgefið þér.
- I can't forgive you.
Conjugation
fyrirgefa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fyrirgefa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fyrirgefið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fyrirgefandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fyrirgef | við fyrirgefum | present (nútíð) |
ég fyrirgefi | við fyrirgefum |
| þú fyrirgefur | þið fyrirgefið | þú fyrirgefir | þið fyrirgefið | ||
| hann, hún, það fyrirgefur | þeir, þær, þau fyrirgefa | hann, hún, það fyrirgefi | þeir, þær, þau fyrirgefi | ||
| past (þátíð) |
ég fyrirgaf | við fyrirgáfum | past (þátíð) |
ég fyrirgæfi | við fyrirgæfum |
| þú fyrirgafst | þið fyrirgáfuð | þú fyrirgæfir | þið fyrirgæfuð | ||
| hann, hún, það fyrirgaf | þeir, þær, þau fyrirgáfu | hann, hún, það fyrirgæfi | þeir, þær, þau fyrirgæfu | ||
| imperative (boðháttur) |
fyrirgef (þú) | fyrirgefið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fyrirgefðu | fyrirgefiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fyrirgefast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fyrirgefast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fyrirgefist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fyrirgefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fyrirgefst | við fyrirgefumst | present (nútíð) |
ég fyrirgefist | við fyrirgefumst |
| þú fyrirgefst | þið fyrirgefist | þú fyrirgefist | þið fyrirgefist | ||
| hann, hún, það fyrirgefst | þeir, þær, þau fyrirgefast | hann, hún, það fyrirgefist | þeir, þær, þau fyrirgefist | ||
| past (þátíð) |
ég fyrirgafst | við fyrirgáfumst | past (þátíð) |
ég fyrirgæfist | við fyrirgæfumst |
| þú fyrirgafst | þið fyrirgáfust | þú fyrirgæfist | þið fyrirgæfust | ||
| hann, hún, það fyrirgafst | þeir, þær, þau fyrirgáfust | hann, hún, það fyrirgæfist | þeir, þær, þau fyrirgæfust | ||
| imperative (boðháttur) |
fyrirgefst (þú) | fyrirgefist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fyrirgefstu | fyrirgefisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fyrirgefinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)