orðflokkur

Icelandic

Etymology

From orð (“word”) +‎ flokkur (“category”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔrðˌflɔhkʏr/

Noun

orðflokkur m (genitive singular orðflokks, nominative plural orðflokkar)

1. (grammar) part of speech, lexical category, syntactic category, syntactic class; (the function a word or phrase performs in a sentence or phrase)

   Að greina setningu í orðflokka.

   To parse a sentence.

Hyponyms

• (part of speech): fallorð (word that declines)
  • nafnorð, lýsingarorð, fornafn, töluorð, greinir
• (part of speech): sagnorð, sögn (word that conjugates, verb)
• (part of speech): smáorð (word with no inflexion, particle)
  • atviksorð, upphrópun, forsetning, samtenging, nafnháttarmerki

Derived terms

terms pertaining to orðflokkur (“part of speech”)

• lokaður orðflokkur (closed class)
• opinn orðflokkur (open class)
• orðflokkagreining

• orðflokkaskipting
• orðflokksmerking
• orðflokksmörkun (part of speech tagging)

See also

terms pertaining to orðflokkur (“part of speech”)

• atviksorð
• fallorð
• fornafn
• forsetning
• greinir
• lýsingarorð
• nafnháttarmerki

• nafnorð
• sagnorð
• samtenging
• setningafræði
• smáorð
• töluorð
• upphrópun