κουφός

See also: κούφος

Greek

Alternative forms

• κωφός (kofós)

Etymology

From Ancient Greek κωφός (kōphós), which, if related to κηφήν (kēphḗn, “drone, lazy vagabond”), is possibly from Proto-Indo-European *k/gʰ(e/o)h₂bʰ-, but without any other IE cognates; both could be from .

Adjective

κουφός • (koufós) m (feminine κουφή, neuter κουφό)

1. deaf

Declension

Declension of κουφός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κουφός •	κουφή •	κουφό •	κουφοί •	κουφές •	κουφά •
genitive	κουφού •	κουφής •	κουφού •	κουφών •	κουφών •	κουφών •
accusative	κουφό •	κουφή •	κουφό •	κουφούς •	κουφές •	κουφά •
vocative	κουφέ •	κουφή •	κουφό •	κουφοί •	κουφές •	κουφά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κουφός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κουφός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κουφότερος •	κουφότερη •	κουφότερο •	κουφότεροι •	κουφότερες •	κουφότερα •
genitive	κουφότερου •	κουφότερης •	κουφότερου •	κουφότερων •	κουφότερων •	κουφότερων •
accusative	κουφότερο •	κουφότερη •	κουφότερο •	κουφότερους •	κουφότερες •	κουφότερα •
vocative	κουφότερε •	κουφότερη •	κουφότερο •	κουφότεροι •	κουφότερες •	κουφότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο κουφότερος", etc)

Related terms

• κώφωση f (kófosi, “deafness”)
• κωφάλαλος (kofálalos)

See also

• άλαλος (álalos, “mute, dumb”)
• τυφλός (tyflós, “blind”)

Further reading

• κουφός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

References

• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN