miratus
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]Perfect active participle of mīror.
Participle
[edit]mīrātus (feminine mīrāta, neuter mīrātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mīrātus | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta | |
Genitive | mīrātī | mīrātae | mīrātī | mīrātōrum | mīrātārum | mīrātōrum | |
Dative | mīrātō | mīrātō | mīrātīs | ||||
Accusative | mīrātum | mīrātam | mīrātum | mīrātōs | mīrātās | mīrāta | |
Ablative | mīrātō | mīrātā | mīrātō | mīrātīs | |||
Vocative | mīrāte | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta |
Etymology 2
[edit]Perfect passive participle of mīrō.
Participle
[edit]mīrātus (feminine mīrāta, neuter mīrātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mīrātus | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta | |
Genitive | mīrātī | mīrātae | mīrātī | mīrātōrum | mīrātārum | mīrātōrum | |
Dative | mīrātō | mīrātō | mīrātīs | ||||
Accusative | mīrātum | mīrātam | mīrātum | mīrātōs | mīrātās | mīrāta | |
Ablative | mīrātō | mīrātā | mīrātō | mīrātīs | |||
Vocative | mīrāte | mīrāta | mīrātum | mīrātī | mīrātae | mīrāta |
References
[edit]- “miratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press