blåman
Swedish
Etymology
From blå (“blue”) + man (“man”), from Old Swedish blāman, from Old Norse blámaðr. Cognate with Icelandic blámaður and Norwegian Bokmål blåmann.
Noun
blåman c
Declension
Declension of blåman | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | blåman | blåmannen | blåmän | blåmännen |
Genitive | blåmans | blåmannens | blåmäns | blåmännens |