ἔντομον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /én.to.mon/ → /ˈen.to.mon/ → /ˈen.do.mon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /én.to.mon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈen.to.mon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈen.to.mon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈen.to.mon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈen.do.mon/

Etymology 1

Adjective

ἔντομον • (éntomon)

1. masculine/feminine accusative singular of ἔντομος (éntomos)
2. neuter nominative singular of ἔντομος (éntomos)
3. neuter accusative singular of ἔντομος (éntomos)
4. neuter vocative singular of ἔντομος (éntomos)

Etymology 2

Neuter substantive of ἔντομος (éntomos, “cut into pieces”) with ellipsed ζῷον (zôion, “beast”)

Noun

ἔντομον • (éntomon) n (genitive ἐντόμου); second declension

1. insect
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, History of Animals 1.1.16, (Compare 4.1.5)

Inflection

Second declension of τὸ ἔντομον; τοῦ ἐντόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ἔντομον tò éntomon	τὼ ἐντόμω tṑ entómō	τᾰ̀ ἔντομᾰ tà éntoma
Genitive	τοῦ ἐντόμου toû entómou	τοῖν ἐντόμοιν toîn entómoin	τῶν ἐντόμων tôn entómōn
Dative	τῷ ἐντόμῳ tôi entómōi	τοῖν ἐντόμοιν toîn entómoin	τοῖς ἐντόμοις toîs entómois
Accusative	τὸ ἔντομον tò éntomon	τὼ ἐντόμω tṑ entómō	τᾰ̀ ἔντομᾰ tà éntoma
Vocative	ἔντομον éntomon	ἐντόμω entómō	ἔντομᾰ éntoma
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: έντομο (éntomo)

Further reading

• “ἔντομον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press