hrækja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hrækja (“to hawk, spit”), from Proto-Germanic *hrēkijaną. Cognate with Old English hrǣċan (“to clear one's throat, hawk, retch”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥aiːca/

  Rhymes: -aiːca

Verb

hrækja (weak verb, third-person singular past indicative hrækti, supine hrækt)

1. to spit, to expectorate

Conjugation

hrækja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrækja
supine (sagnbót)		hrækt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrækjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hræki	við hrækjum	present (nútíð)	ég hræki	við hrækjum
	þú hrækir	þið hrækið		þú hrækir	þið hrækið
	hann, hún, það hrækir	þeir, þær, þau hrækja		hann, hún, það hræki	þeir, þær, þau hræki
past (þátíð)	ég hrækti	við hræktum	past (þátíð)	ég hrækti	við hræktum
	þú hræktir	þið hræktuð		þú hræktir	þið hræktuð
	hann, hún, það hrækti	þeir, þær, þau hræktu		hann, hún, það hrækti	þeir, þær, þau hræktu
imperative (boðháttur)	hræk (þú)	hrækið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hræktu	hrækiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrækjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrækjast
supine (sagnbót)		hrækst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrækjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrækist	við hrækjumst	present (nútíð)	ég hrækist	við hrækjumst
	þú hrækist	þið hrækist		þú hrækist	þið hrækist
	hann, hún, það hrækist	þeir, þær, þau hrækjast		hann, hún, það hrækist	þeir, þær, þau hrækist
past (þátíð)	ég hræktist	við hræktumst	past (þátíð)	ég hræktist	við hræktumst
	þú hræktist	þið hræktust		þú hræktist	þið hræktust
	hann, hún, það hræktist	þeir, þær, þau hræktust		hann, hún, það hræktist	þeir, þær, þau hræktust
imperative (boðháttur)	hrækst (þú)	hrækist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrækstu	hrækisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hræktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hræktur	hrækt	hrækt		hræktir	hræktar	hrækt
accusative (þolfall)	hræktan	hrækta	hrækt		hrækta	hræktar	hrækt
dative (þágufall)	hræktum	hræktri	hræktu		hræktum	hræktum	hræktum
genitive (eignarfall)	hrækts	hræktrar	hrækts		hræktra	hræktra	hræktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrækti	hrækta	hrækta		hræktu	hræktu	hræktu
accusative (þolfall)	hrækta	hræktu	hrækta		hræktu	hræktu	hræktu
dative (þágufall)	hrækta	hræktu	hrækta		hræktu	hræktu	hræktu
genitive (eignarfall)	hrækta	hræktu	hrækta		hræktu	hræktu	hræktu

Related terms

• hráki (“spit”)