bibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of bibō.
Participle
bibitus (feminine bibita, neuter bibitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bibitus | bibita | bibitum | bibitī | bibitae | bibita | |
Genitive | bibitī | bibitae | bibitī | bibitōrum | bibitārum | bibitōrum | |
Dative | bibitō | bibitō | bibitīs | ||||
Accusative | bibitum | bibitam | bibitum | bibitōs | bibitās | bibita | |
Ablative | bibitō | bibitā | bibitō | bibitīs | |||
Vocative | bibite | bibita | bibitum | bibitī | bibitae | bibita |
Descendants
- Balkan Romance:
- Ibero-Romance:
- Italo-Dalmatian:
- Neapolitan: vippeto
References
- “bibitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bibitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.