bałagan

Polish

Etymology

Borrowed from Russian балага́н (balagán), from a Turkic language, from Persian بالاخانه (bâlâxâne).

Noun

bałagan m inan (diminutive bałaganik)

1. mess, disorder

   Synonyms: see Thesaurus:nieporządek

Declension

Declension of bałagan

	singular
nominative	bałagan
genitive	bałaganu
dative	bałaganowi
accusative	bałagan
instrumental	bałaganem
locative	bałaganie
vocative	bałaganie

Derived terms

adjective

• bałaganiarski

 

adverb

• bałaganiarsko

 

nouns

• bałaganiara
• bałaganiarka
• bałaganiarstwo
• bałaganiarz

 

verbs

• bałaganić
• nabałaganić
• przebałaganić
• rozbałaganić
• zabałaganić

 

Further reading

• bałagan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bałagan in Polish dictionaries at PWN