gardło

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *gъrdlo, from Proto-Balto-Slavic *gurˀdla-, from Proto-Indo-European *gʷr̥h₃-dʰlom, from *gʷerh₃-. Baltic cognates are Lithuanian gurklỹs (“crop”), gùrklis (“crop”) and Old Prussian gurcle.

Noun

gardło n (diminutive gardełko)

1. throat

Declension

Declension of gardło

	singular	plural
nominative	gardło	gardła
genitive	gardła	gardeł
dative	gardłu	gardłom
accusative	gardło	gardła
instrumental	gardłem	gardłami
locative	gardle	gardłach
vocative	gardło	gardła

Derived terms

adjective

• gardłowy

 

noun

• gardziel

 

verb

• gardłować

 

Related terms

noun

• źródło

 

verb

• żreć

 

Further reading

• gardło in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• gardło in Polish dictionaries at PWN