ἐϋκτίμενος

Ancient Greek

Alternative forms

• εὐκτίμενος (euktímenos)

Etymology

From ἐϋ- (eü-) + the root of κτίζω (ktízō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.yk.tí.me.nos/ → /e.ykˈti.me.nos/ → /e.ikˈti.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.yk.tí.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.ykˈti.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.ykˈti.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ykˈti.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ikˈti.me.nos/

Adjective

ἐϋκτίμενος • (eüktímenos) m (feminine ἐϋκτῐμένη, neuter ἐϋκτίμενον); first/second declension (Epic)

1. well-built, good to dwell in

Declension

First and second declension of ἐϋκτῐ́μενος; ἐϋκτῐμένη; ἐϋκτῐ́μενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐϋκτῐ́μενος eüktímenos	ἐϋκτῐμένη eüktiménē	ἐϋκτῐ́μενον eüktímenon		ἐϋκτῐμένω eüktiménō	ἐϋκτῐμένᾱ eüktiménā	ἐϋκτῐμένω eüktiménō		ἐϋκτῐ́μενοι eüktímenoi	ἐϋκτῐ́μεναι eüktímenai	ἐϋκτῐ́μενᾰ eüktímena
Genitive		ἐϋκτῐμένου / ἐϋκτῐμενοῖο / ἐϋκτῐμένοιο / ἐϋκτῐμενόο / ἐϋκτῐμένοο eüktiménou / eüktimenoîo / eüktiménoio / eüktimenóo / eüktiménoo	ἐϋκτῐμένης eüktiménēs	ἐϋκτῐμένου / ἐϋκτῐμενοῖο / ἐϋκτῐμένοιο / ἐϋκτῐμενόο / ἐϋκτῐμένοο eüktiménou / eüktimenoîo / eüktiménoio / eüktimenóo / eüktiménoo		ἐϋκτῐμένοιῐν eüktiménoiin	ἐϋκτῐμέναιν / ἐϋκτῐμέναιῐν / ἐϋκτῐμένῃῐν eüktiménai(i)n / eüktiménēiin	ἐϋκτῐμένοιῐν eüktiménoiin		ἐϋκτῐμένων eüktiménōn	ἐϋκτῐμενᾱ́ων / ἐϋκτῐμενέ͜ων / ἐϋκτῐμενῶν eüktimenā́ōn / eüktimené͜ōn / eüktimenôn	ἐϋκτῐμένων eüktiménōn
Dative		ἐϋκτῐμένῳ eüktiménōi	ἐϋκτῐμένῃ eüktiménēi	ἐϋκτῐμένῳ eüktiménōi		ἐϋκτῐμένοιῐν eüktiménoiin	ἐϋκτῐμέναιν / ἐϋκτῐμέναιῐν / ἐϋκτῐμένῃῐν eüktiménai(i)n / eüktiménēiin	ἐϋκτῐμένοιῐν eüktiménoiin		ἐϋκτῐμένοισῐ / ἐϋκτῐμένοισῐν / ἐϋκτῐμένοις eüktiménoisi(n) / eüktiménois	ἐϋκτῐμένῃσῐ / ἐϋκτῐμένῃσῐν / ἐϋκτῐμένῃς / ἐϋκτῐμέναις eüktiménēisi(n) / eüktiménēis / eüktiménais	ἐϋκτῐμένοισῐ / ἐϋκτῐμένοισῐν / ἐϋκτῐμένοις eüktiménoisi(n) / eüktiménois
Accusative		ἐϋκτῐ́μενον eüktímenon	ἐϋκτῐμένην eüktiménēn	ἐϋκτῐ́μενον eüktímenon		ἐϋκτῐμένω eüktiménō	ἐϋκτῐμένᾱ eüktiménā	ἐϋκτῐμένω eüktiménō		ἐϋκτῐμένους eüktiménous	ἐϋκτῐμένᾱς eüktiménās	ἐϋκτῐ́μενᾰ eüktímena
Vocative		ἐϋκτῐ́μενε eüktímene	ἐϋκτῐμένη eüktiménē	ἐϋκτῐ́μενον eüktímenon		ἐϋκτῐμένω eüktiménō	ἐϋκτῐμένᾱ eüktiménā	ἐϋκτῐμένω eüktiménō		ἐϋκτῐ́μενοι eüktímenoi	ἐϋκτῐ́μεναι eüktímenai	ἐϋκτῐ́μενᾰ eüktímena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐϋκτῐμένως eüktiménōs				ἐϋκτῐμενώτερος eüktimenṓteros				ἐϋκτῐμενώτᾰτος eüktimenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “ἐϋκτίμενος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἐϋκτίμενος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐϋκτίμενος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἐϋκτίμενος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press