Latinum

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 19:58, 29 September 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: latinum

Latin

Noun

Latīnum n sg (genitive Latīnī); second declension

  1. Latin language.
    • 23 AD – 79 AD, Gaius Plinius Secundus, Epistulae:
      Ūtile in prīmīs, et multī praecipiunt, vel ex Graecō in Latīnum vel ex Latīnō vertere in Graecum.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 556 AD - 636 AD, Isidorus Hispalensis, Etymologiae, page VIII:
      Nam cum "iūstitia’ sonum Z litterā exprimat, tamen, quia Latīnum est, per T scrībendum est. Sīc "mīlitia" "malitia" "nēquitia" et cētera similia.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 210a:
      Multōs librōs et maximē Vītās Sānctōrum, et Āctūs Apostolōrum, dē Latīnō vertit in Rōmānum.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun (neuter), singular only.

Case Singular
Nominative Latīnum
Genitive Latīnī
Dative Latīnō
Accusative Latīnum
Ablative Latīnō
Vocative Latīnum

Noun

(deprecated template usage) Latīnum

  1. nominative neuter singular of Latīnus
  2. accusative masculine singular of Latīnus
  3. accusative neuter singular of Latīnus
  4. vocative neuter singular of Latīnus