Mücahit

See also: mücahit

Turkish

Etymology

From mücahit.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Proper noun

Mücahit

1. a male given name from Arabic

Declension

    declension of Mücahit

	singular	plural
nominative	Mücahit	Mücahitler / Mücahit'ler
accusative	Mücahit'i	Mücahitleri / Mücahit'leri
dative	Mücahit'e	Mücahitlere / Mücahit'lere
locative	Mücahit'te	Mücahitlerde / Mücahit'lerde
ablative	Mücahit'ten	Mücahitlerden / Mücahit'lerden
genitive	Mücahit'in	Mücahitlerin / Mücahit'lerin

    possessive of Mücahit

	singular	plural
benim (my)	Mücahit'im	Mücahitlerim / Mücahit'lerim
senin (your)	Mücahit'in	Mücahitlerin / Mücahit'lerin
onun (his/her/its)	Mücahit'i	Mücahitleri / Mücahit'leri
bizim (our)	Mücahit'imiz	Mücahitlerimiz / Mücahit'lerimiz
sizin (your)	Mücahit'iniz	Mücahitleriniz / Mücahit'leriniz
onların (their)	Mücahit'i / Mücahitleri / Mücahit'leri	Mücahitleri / Mücahit'leri