Maximilianus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
Ultimately derived from Maximus, likely via Maximillus + -iānus, or alternatively, derived from an unattested *Maximilius + -ānus.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /mak.si.mi.liˈaː.nus/, [mäks̠ɪmɪlʲiˈäːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mak.si.mi.liˈa.nus/, [mäksimiliˈäːnus]
Proper noun[edit]
Maximiliānus m (genitive Maximiliānī); second declension
- A masculine cognomen
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | Maximiliānus | Maximiliānī |
Genitive | Maximiliānī | Maximiliānōrum |
Dative | Maximiliānō | Maximiliānīs |
Accusative | Maximiliānum | Maximiliānōs |
Ablative | Maximiliānō | Maximiliānīs |
Vocative | Maximiliāne | Maximiliānī |
Descendants[edit]
All borrowings.
- → Catalan: Maximilià
- → English: Maximilian
- → French: Maximilien
- → Italian: Massimiliano
- → Portuguese: Maximiliano
- → Romanian: Maximilian
- → Spanish: Maximiliano