ablatyw

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin ablativus. First attested in 1700.

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈbla.tɘf/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atɘf
• Syllabification: a‧bla‧tyw

Noun

ablatyw m inan

1. (grammar) Alternative form of ablatiwus

   Synonym: pochodnik

Declension

Declension of ablatyw

	singular	plural
nominative	ablatyw	ablatywy
genitive	ablatywu	ablatywów
dative	ablatywowi	ablatywom
accusative	ablatyw	ablatywy
instrumental	ablatywem	ablatywami
locative	ablatywie	ablatywach
vocative	ablatywie	ablatywy

Derived terms

adjective

• ablatywny

 

Related terms

adverb

• ablatywnie

 

nouns

• ablatiwus
• ablatywność

 

Further reading

• ablatyw in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ablatyw”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ablatyw”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 2
• ablatyw in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego