adžuvan

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish ارجوان (ercuvan), from Arabic أَرْجُوَان (ʔarjuwān, “redbud”). Compare jȍrgovān, jorgovánī.

Pronunciation

• IPA^(key): /adʒǔʋaːn/
• Hyphenation: a‧džu‧van

Noun

adžùvān m (Cyrillic spelling аџу̀ва̄н)

1. (regional) young man
2. (regional) lover

Declension

Declension of adžuvan

	singular	plural
nominative	adžùvān	adžuvani
genitive	adžuvána	adžuvana
dative	adžuvanu	adžuvanima
accusative	adžuvan	adžuvane
vocative	adžuvane	adžuvani
locative	adžuvanu	adžuvanima
instrumental	adžuvanom	adžuvanima

References

• Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 71
• “adžuvan”, in Речник српскохрватскога књижевног језика (in Serbo-Croatian), Друго фототипско издање edition, volume 6, Нови Сад, Загреб: Матица српска, Матица хрватска, 1967–1976, published 1990, page 115